60, 59, 58...

Kunst en kerst

Ik zie hem vandaag pas, op 'derde kerstdag': de enorme kerstboom in de enorme hal van het hoofdstation in Groningen, die uitnodigt omhoog te kijken.

En dat is de moeite waard in dit station dat van 1895-1898 door I. Gosschalk is gebouwd met een mengeling van renaissance- en gotische stijlelementen.

Zonder woorden

Zon en sneeuw

Zon en sneeuw. Een onweerstaanbare combinatie. De keuze tussen werken en het veld in is vanmiddag dan ook makkelijk gemaakt.

Ergens bij de Drentsche Aa stap ik enthousiast een vlakte op waarvan ik denk dat het een weiland is. Het blijkt ijs te zijn. Op een drassige ondergrond - vandaar de grassprieten die uit de sneeuw omhoogsteken. Maar desalniettemin ijs. Dat me niet houdt. Gelukkig blijken mijn laarzen goed waterdicht.

De foto is gemaakt in de Gasterse Duinen.

Winterweer

Vlokken in de koplampen, sneeuw op de bomen, de auto's, de weg - het is alsof we door een sprookje rijden.

Op zoek naar een kerstboom stoppen we ook even bij de benzinepomp. We vinden niet wat we zoeken.

Terwijl ik terugloop naar de auto, heb ik opeens het idee toeschouwer te zijn van een Amerikaanse film, alsof ik bij een nachtelijke, verlaten set in de middle of nowhere sta.

Het is een wat surrealistisch gevoel, dat net zo snel verdwijnt als het opkomt. Al helemaal zodra we met de snelheid van een slak onze tocht door het sprookje vervolgen.

Visite

Eigenlijk leek het me leuk vanwege de kleine vogels, koolmezen en zo. Voer aan de waslijn, zodat ik vanuit de keuken naar ze kan kijken.

Maar ik hoef zo'n vetbolletje maar op te hangen of er komt grote visite. Met veel geklapwiek en gekraai hippen de vogels op de paal en hengelen het bolletje met hun poten omhoog. Ook als dat ergens halverwege de waslijn hangt, spelen ze dat klaar.

En dan is zo'n vetbol binnen een dag alweer op :-)

Hartje

Zomaar gevonden, langs de kant van de weg. Vlammend oranjerood in de aangevroren mist. Als een kleine reminder, om te kijken met je hart...

Vandaag in het park

De sneeuw knerpt onder mijn laarzen. Op plekken waar ze is gesmolten en weer is bevroren, is het glibberen.

De mist wordt dichter en dichter. Alles lijkt grijs. Op een enkele roos na.

Kou

Morgen begint de meteorologische winter.

Buiten ritselen de bomen. Het is alsof ze fluisterend getuigen van de naderende kou.

De boel de boel

Een witte wereld, met zelfs een straaltje zon. Zo zag het er hier gisterochtend uit. Hoewel het vrijdag was - en dus een gewone werkdag - ben ik toch naar buiten gegaan voor een wandeling door het park.

Soms is het gewoon goed de boel de boel te laten en te genieten van wat is.

Ontmoeting aan de Singel

Hij steekt zijn hand uit. Stelt zich voor. Ik doe hetzelfde. Ondertussen vraag ik me lichtelijk beduusd af of híj het is.

De dame naast hem stelt zich ook voor. Dan weet ik het zeker. Door deze man zat ik als kind vele zaterdagen aan de buis gekluisterd.

Harrie Geelen.

Dankzij hem reisde ik van Hamelen naar Bambergen en het Land van Links, door een sprookjeswereld vol liedjes. Onvergetelijk, en met prachtige taalvondsten.

Ik moet de boeken ervan binnenkort maar eens gauw weer gaan bekijken.

Wapperend in de wind

Gevangen in een fractie van een seconde. Letterlijk. Maar zelfs die fractie was zo lang dat de wind haast zichtbaar is.

Witte bolletjes

De dagen zijn grijs, grauw, steeds korter.
Moois is er desondanks.

Aan mijn botanische kennis valt alleen nog wel wat te verbeteren ;)

Brug in het Stadspark

Even bijkomen bij de vijver in het Stadspark terwijl de zon haar laatste stralen over het water laat schijnen.

Fochteloërveen

Een smalle weg voert dwars door het veengebied. Uitwijkplaatsen maken verkeer in twee richtingen mogelijk en bieden tevens een stopplek voor wie even een foto wil maken... ;)

Als we er vijf minuten later waren geweest, zou het licht weg zijn geweest. Nu heeft het landschap iets magisch. Nat en verlaten, op overtrekkende ganzen - en ons - na.


Overigens wordt er hard gewerkt om het Fochteloërveen te verbeteren. Onder andere ten behoeve van de kraanvogels...!

De Braak

We gaan naar het landgoed om de laatste herfstkleuren te 'vangen'. Helaas verdwijnt de zon net achter de wolken als we er aankomen. Maar het is er mooi en lekker rustig.

De houten kettingbrug hangt vlak boven het water. Hij is een beetje glad vanwege het vocht en de bladeren, en behoorlijk steil.

Maar dat ik met een vieze broek thuiskom, heeft er vooral mee te maken dat ik zo nodig paddenstoelen moet fotograferen... En die zijn soms héél klein, dus dan moet je letterlijk op de knieën... :)

Tussen de buien door

Een zondag met veel regen. Tussen de buien door toch even naar buiten... En daar was het eigenlijk heel mooi :)

Ooit

Heuvelachtige landschappen met eindeloze bossen vol loofbomen in de prachtigste tinten geel, oranje, rood. Lanen waar de bladeren om je voeten ritselen.

Beelden in mijn hoofd. Ik weet niet waar ze vandaan komen. Ik weet ook niet precies waar ik ze kan vinden. Maar ooit hoop ik ze in het echt te zien.

Op een zonnige dag

Nu het zo koud is, kleuren hopelijk de bladeren binnenkort ook mooi...

Meer herfst

Op een natte dag als vandaag lijkt de zon ver weg. Eergisteren was het echter nog het prachtigste weer van de wereld. Gelukkig heb ik toen een middagje 'gespijbeld' en ben ik naar het bos geweest.

Veel blad al op de grond, maar nog weinig herfstkleuren. Wel ontzettend veel paddenstoelen. In de meest uiteenlopende soorten en maten.

Genieten

Vandaag was een prachtige herfstdag. In het park groeien paddenstoelen. Ook de laatste rozen genieten van de zon.

Makkelijker

De laatste tijd heb ik veel in de trein gezeten. Ik reis graag met de trein. Het is een heerlijk moment om ongestoord te lezen. Om maar wat te noemen.

Ik kijk ook graag naar buiten, naar het landschap dat voorbij glijdt.

Dit najaar valt het me op hoeveel maïs er overal staat. Misschien is dat op zich niet echt bijzonder. Maar een maïsveld fotograferen is best lastig heb ik gemerkt. Een kolf is een stuk makkelijker :-)

Voor reizen met de trein geldt eigenlijk hetzelfde... soms is dat een stuk makkelijker.

Fier duo

Na een hectische week even eropuit. Op zoek naar paddenstoelen. Die waren er. Samen met deze bloemetjes, die fier in de wind stonden te wapperen.

De geur van het bos, de warmte van de zon en ook wat druppels regen... erg ontspannend!

Op ooghoogte

Dat wil zeggen, ik met de paddenstoelen, uiteraard niet andersom :)

Echt herfst

Het is grijs als we in het bos zijn. De stralende zon van de ochtend verschuilt zich achter een dicht wolkendek. Het is vochtig. Ik ruik bomen, loof, nat hout.

En op de grond staan overal paddenstoelen. Het voelt nu toch echt als herfst.

Na een bui

Druppels op de bladeren van de vrouwenmantel - ik kan er geen genoeg van krijgen! Het is een hele uitdaging het zo in beeld te krijgen als ik wil, zowel wat compositie als scherpte betreft... ;)

Tussen de buien door

Als de regen wegtrekt en de zon zich even laat zien, fleuren zelfs de grauwe restanten van de zomerse bloei op.

Zoel

De avonden zijn zoel, de dagen zomers warm.

En de eerste spinnenwebben wapperen alweer vrolijk in de wind.

Het Hogeland

Gisteren op het Hogeland. Het waait hard, maar de zon is warm. Velden vol graan en mais. Weiden met schapen en her en der wat paarden.

Gehuld in grote stofwolken zwoegen de combines over de tarwevelden. Tractoren met brede karren tuffen over de smalle wegen. De boeren zijn druk en werken tot in de avond door.

Voor het fotograferen van bloemen staat er iets te veel wind. Maar tarwe is ook mooi.

Net herfst

Vorige week zondag merkte ik het opeens: het wordt weer vroeger donker.

Sinds die tijd ben ik me er af en toe van bewust. De atmosfeer is wat vochtiger. Het ruikt buiten een heel klein beetje anders.

Natuurlijk, het regent vaak, een stuk vaker dan een maand geleden. Maar dat versterkt eigenlijk alleen maar mijn gevoel:de zomer trekt langzaam weg, en af en toe is het al net herfst.

Veldje

Eigenlijk was ik op zoek naar bloemen om weg te geven. Die vond ik niet.

Om er niet helemaal voor niets uit te zijn, besloot ik nog een blokje om te fietsen. De zon brak door en ik vond een heel veldje met bloemen.

Het woei wel hard - vandaar de wat ongebruikelijke compositie :-)

Groenstrookje

Op de monnikskap

Wat mij betreft zou dit de steenrode heidelibel kunnen zijn. Maar ik heb er niet zoveel verstand van, en libellen zijn er in zoveel soorten.

Deze bleef in elk geval keurig zitten terwijl ik op blote voeten naar hem toe sloop om een foto te maken :-)

Ik had misschien een kleiner diafragma moeten kiezen om ook scherpte te krijgen in de vleugel die voor zijn kop zit - maar nu is de achtergrond wél heel mooi.

Genieten in de zon

Op een bankje, aan het eind van de dag. Voldaan over wat is gedaan. Ik geniet.

Het vlindertje ook, zo lijkt het.

Zomerbui

Opeens werd het pikdonker. Midden op de dag. Toen ik weer opkeek van mijn werk zag het grijs van de regen. In het park zwiepten de bomen woest heen en weer. De donder rolde en het weerlichtte.

Even later lag het park vol takken, een afgebroken boomtop plette een paar tuinen. En de straat stond blank.

Ik kan me niet heugen wanneer het hier 's zomers zo'n noodweer was.

Herinnering

Als ik berenklauwen zie, moet ik altijd aan Denemarken denken. Vakwerkhuisjes. Kaasjeskruid. Struiken met sappige frambozen. Vakanties vol zon.

Zon hebben we hier nu ook :-)

En berenklauwen dus. Misschien dat die hier vroeger werden weggehaald? De bermen werden in de jaren 70 volgens mij ook altijd gemaaid.

Nu niet meer. Gelukkig.

Zomerzon

Aan het eind van de middag even op een bankje aan het water zitten terwijl de lage zon mijn rug verwarmt... zo ontspannend!

De familie meerkoet

Eigenlijk kwam ik af op het gekwaak van de kikkers. Toen ik dichterbij was, zag ik een meerkoet met een takje rondzwemmen. Vervolgens zag ik ook het nest - en de jongen.

Nadat alle kids waren gevoerd, mochten ze onder het toeziend oog van pa of moe ook even een rondje zwemmen.

Alleen hoe het nou precies zat... dat weet ik niet. Er was maar één nest, maar er waren vier volwassen vogels die elk met een kleintje op pad gingen.

Blauw-geel

Blauw met geel lijkt mij vandaag wel toepasselijk... :)

Geel in het groen

Zomaar ergens op een veldje, in een bloemenzee naast de supermarkt...

Jong leven

Ver, ver strekken de jonge merels hun bekje open om een worm of ander lekkers van pa of moe in ontvangst te nemen. Ze zijn met z'n vieren, maar slechts drie laten zich regelmatig zien. Schuw zijn ze niet echt - het maakt ze kennelijk niet uit of er mensen op het terras onder hun nestje zitten.

Na acht dagen vliegen de eerste drie uit, de laatste doet er een dagje langer over - hij heeft wellicht een beetje in de verdrukking gezeten in het toch al kleine nest.

Nu is het weer stil op het terras. Maar in de tuin zijn de vlieglessen in volle gang.

Melancholie

Een korte avondwandeling in het park aan de andere kant van de stad. De zon staat laag en de lucht is zoel. Alle woorden van de dag - mijn 'mentale melancholie' - waaien weg.

De bomen zijn nu helemaal gehuld in groen. Het is alsof het voorjaar in razend tempo voorbij vliegt. Ik ben me ervan bewust dat ik van elk moment moet genieten, want voor ik het weet is het alweer voorbij.

Ik wil van elk moment genieten. Ik doe dat ook. Tegelijk roept het voortschrijden van de tijd - dat de natuur in dit jaargetijde zo zichtbaar maakt - een licht gevoel op van melancholie.

Tussilago

Ik noem het bloemetje meestal - naar het Zweeds - bij zijn Latijnse naam, tussilago, maar eigenlijk heet het in het Nederlands klein hoefblad.

Het komt ongetwijfeld doordat ik het voor eerst (bewust althans) in Zweden heb gezien. Het luidde het voorjaar in. En nog altijd kijk ik als de lente begint uit naar deze gele bloemetjes.

Maar ze zijn niet altijd zo makkelijk te vinden - volgens mij houden ze vooral van slordige stukjes grond, braakliggend terrein, dat soort plekken. En die heb je in de stad niet zo veel.

Van de week kwam ik langs een bouwkavel. Groot was mijn verbazing toen ik zag dat tussilago - net als de paardenbloem - na de bloei een witte pluisjesbol heeft. Zo leer je toch steeds weer iets bij :-)

Weekend in het park

Op een grijze maandagochtend is het goed terug te kunnen kijken op een zonnig weekend :-)

Heel even

Het is zondagmiddag. Achter de benzinepomp ligt een grote parkeerplaats. In een hoekje daarvan is een bosje. Het is maar klein. In dertig passen loop je erdoorheen. Maar de grond is bedekt met bosanemonen. Heel even waan ik me in Zweden...

Geweldig geel

Op de wind is het fris, al schijnt de zon volop. De narcissen wuiven vrolijk in het park. Ik kan er geen genoeg van krijgen... :-)

Snel

Het gaat nu snel met de bloesem. Maar ja, het is dan ook heerlijk voorjaarsweer!

Bloesem

Nu het een paar dagen wat warmer is geweest, gaat het snel met de natuur. Fris groen in de wilgen en al her en der prachtige bomen vol roze en witte bloesem.