Inspiratie

Om mezelf eraan te herinneren dat ik me door van alles en nog wat kan laten inspireren. Ook al voel ik me misschien in eerste instantie geïntimeerd of overweldigd.

Gemaakt in het kader van 30 dagen journaling met Lisa Sonora. Voor het eerst met masking film gewerkt om de letters wit te houden. Met een kwastje. Is best goed gelukt, al zeg ik het zelf. Verder heb ik aquarelverf en stift gebruikt.

In een cirkel

De laatste tijd ben ik helemaal in de ban van mandala's tekenen. Mijn eerste boekje - met viltstift - is ondertussen vol. Nu de aquarelpotloden maar weer eens uit de kast gehaald. Dat is lang geleden...!

#gewoonomdathetleukis

Kleurtjes

Een week lang mijn tijd verdeeld tussen bed, bank en bureau. Het eerste neemt onderhand wat af, het laatste toe. Daar ben ik blij om, want nietsdoen is niet mijn ding. Kriebelen met kleurtjes kan gelukkig overal.

Jong geleerd

Ik behoor tot een generatie die nog handwerken heeft gehad op de lagere school. Van juf Blauw leerden we haken, breien en naaien. In klas zes mochten we – eindelijk! – op de naaimachine.

Sinds kort heb ik er zelf ook een, zo’n naaimachine. Aan de eisen van de strenge juf Blauw voldoet dit breinaaldenhoesje niet helemaal, maar zelf ben ik wel tevreden over dit eerste werkstuk na jaren. Bovendien vind ik het een leuke nieuwe bestemming voor een oud dekbedovertrek en een oud laken. 

Het hoesje is geïnspireerd op het Zweedse patroon hier. 

Op een zonnige namiddag

Ik heb de gordijnen bijna opgehangen als ik me realiseer dat ik ze nog had willen strijken. Ze zijn nu dan wel schoon, maar ook kreukelig. Even sta ik in dubio, maar dan laat ik het maar zo. Het ophangsysteem is van het type ik-ben-elke-keer-weer-blij-dat-alles-goed-en-wel-hangt en ik haal de gordijnen er liever niet weer af. Bovendien heb ik veel te veel andere dingen te doen. Hopelijk gaan de kreukels er door het hangen vanzelf wel uit.

Kennelijk is het vandaag geen dag voor gordijnen. Het rolgordijn dat ik alle jaren dag in dag uit open en dicht heb getrokken, wil nu niet meer in de bevestiging blijven zitten. Joost mag weten waarom. Nadat het ding drie dutten in de pas geverfde vensterbank heeft gemaakt en ook al een keer in de tuin van de buren is beland (gelukkig zat daar niemand; je zult maar 'aangevallen' worden door een rolgordijn), geef ik het op. Dan maar geen rolgordijn. Of een ander. Deze hoe dan ook niet meer.

Maar wat ben ik blij met mijn vloerbedekking! Na veel gedub over de verschrikkelijke staat van de vloer zelf, of liever gezegd over hoe ik daar iets aan kon doen, heb ik uiteindelijk de ondervloer er weer in gefrommeld en tapijttegels gelegd. Weer wat geleerd :-)

Havana

Bijna nog vergeten - mijn dilemma, daar ben ik dus uit!

Oud

Ik voel spieren waarvan ik het bestaan niet vermoedde. Mijn knieën zijn gevoelig en mijn handen zitten vol vlekken. Ik ben met de kamer begonnen...

De vloerbedekking eruit halen was een fluitje van een cent. De vloer die eronder zat schuren niet. Twee mondkapjes versleten en er een hele dag mee bezig geweest. En als het resultaat nu maar mooi was geweest, maar nee. De vloer is lelijk. Scheef, met soms grote kieren en soms kleine, inkepingen en zelfs een uitstekend stuk elektriciteitsdraad (ja, zomaar, midden uit een plank). Allemaal dingen waarvoor ik nog een oplossing moet vinden.

Aanvankelijk wilde ik laminaat leggen, maar ik ben blij dat ik dat niet heb gekozen. Het zou één grote ellende zijn geworden. Nu wil ik de vloer verven. Met een kleed erop hoop ik dat de lelijkste plekken aan het oog worden onttrokken.

 

Ondertussen ben ik natuurlijk druk bezig met wat ook geverfd moet worden (lees: alles). Wel een beetje plannen, maar niet te ver vooruit denken, me vooral richten op dat waar ik mee bezig ben, kortom, goed in het moment blijven. Zo komt de kamer stapje voor stapje af. En zo houd ik het vol :-)

Dilemma

Het is niet zo druk met werk. Ik heb geen zomervakantie. En kennelijk zijn dat goede 'ingrediënten' voor een sluimerend gevoel van onrust. Ik heb er al een hele week last van.

Op zich is het niet zo gek. Ik weet al meer dan een jaar dat dit moment er vroeg of laat aan zat te komen. En misschien is het nu dan eindelijk zover. Is het eindelijk tijd voor de vloerbedekking van de slaapkamer. De lijm laat langzaamaan los, er ontstaan her en der bobbels en dus is het hoog tijd wat te doen. En als ik dan toch bezig ben, kan ik mooi ook het houtwerk en de muren even meenemen.

Maar ik sta niet te trappelen. Het verven vind ik geen punt. Maar die vloer. Eerst moet de hele kamer leeg, dan een verschrikkelijk stofzooi en dan nog een nieuwe vloer leggen... (terwijl mijn klusmaatje op vakantie is!)

Om mijn onrust te stillen ben ik eerst maar begonnen de buizen en de muur in de hal bij te werken. Dat mijn fiets er altijd tegenaan staat, maakt ze er niet mooier op. Zwarte strepen en krassen op het wit – nee, daar moest nodig een kwastje over. Al vervend vond ik wel dat de buizen in een jaar tijd erg verkleurd waren. Toen realiseerde ik me dat ik er vorige keer geen wit op had gesmeerd maar pale apricot – een restant van, jawel, de slaapkamer. Dat foutje is ondertussen hersteld. Die pale apricot is goede verf overigens. Die smeert na 13 jaar in een aangebroken pot nog altijd als een tierelier.

Terwijl het nu droogt kan ik mooi energie verzamelen voor de volgende klus. En nadenken over de nieuwe kleuren voor de slaapkamer. Ik twijfel op dit moment tussen Havana geel of heel zacht paars...

Russische sprookjes

Al een tijdje is de tentoonstelling Russische sprookjes, volksverhalen en legenden in het Groninger Museum te zien. Van de week ben ik eindelijk geweest.

Vasili Kandinsky was de enige naam die ik kende. Daarnaast hing er werk van kunstenaars met mooie namen al Elena Polenova, Nikolaj Roerich, Michail Vroebel en Viktor Vasnetsov.

Maar het mooiste vond ik toch wel de tekeningen van Ivan Bilibin. Aquarel met Oost-Indische inkt. Afbeeldingen bij de sprookjes, omringd door randjes die soms weer hele plaatjes op zich waren.

Ik kreeg acuut zin om ook weer te gaan tekenen...

De nuttige handwerken

Het begon toen ik vorige week op een blog deze prachtige sjaal zag. Daarna las ik ergens iets over tvåändsstickning, of getwijnd breien, een oude Zweedse techniek.

's Avonds zat ik voor de tv en opeens móést ik gewoon kijken of ik nog niet ergens een restje wol had. Het is lang geleden dat ik gebreid heb, maar eigenlijk is het heerlijk om te doen. En nog afgezien van het feit dat het voldoening geeft om zelf iets te maken, voelt iets als tv kijken met een breiwerkje opeens ook een stuk minder als een nutteloze bezigheid :-)

 

Maar mijn 'oogst' was mager. Eigenlijk alleen maar restjes. De blauwe schapenwol heb ik begin jaren 80 op Gotland gekocht. En er vervolgens een prachtige vijfkleurentrui van gebreid, die ik weer heb uitgehaald toen hij na een aantal wasbeurten toch wat klein begon te worden. De wol heb ik hergebruikt voor een mooi vierkant breiwerk zonder nadere bestemming - zowel voor een plaid als een sprei is het namelijk te klein.

Eén bolletje dunne blauwe wol spant qua ouderdom de kroon en komt uit mijn moeders naaidoos, maar is nog van mijn oma geweest.

De zwarte wol komt ook uit Zweden, maar die heb ik van een vriendin gekregen en is een gebreide omslagdoek naar Noors patroon geworden. Omdat ik helemaal weg was van dat model omslagdoek, heb ik hem vervolgens nog een keer gebreid met wat dikkere wol, waarvan ik dus ook nog wat blauwe en paarse restjes bezat.

Kortom, een allegaartje, en ook niet echt heel veel. Hm. Wat voor sjaal zou ik daar nou van kunnen breien?

Hoewel ik de tekst over getwijnd breien niet had bestudeerd - en ik dus eigenlijk ook niet precies weet wat het is, behalve dat je het met twee draden doet - bracht die me wel op het idee om met een dubbele draad te werken. Gewoon om en om een steek in een andere kleur. En lekker makkelijk, op dikke pennen en alleen maar rechte steken.

Het breien ging natuurlijk heel vlot. Ik vroeg me wel bij herhaling af of het nou eigenlijk wel zo mooi werd - en of ik überhaupt wel genoeg wol had voor een hele sjaal ... Maar een paar avondjes (en tv-programma's) verder was de wol al op en de sjaal dus af :-)

Door de verschillende soorten wol vond ik hem echter wat te onregelmatig voor het mooie, dus ik heb hem gewoon in de wasmachine gestopt en op 30 graden gewassen. Niet de beste behandeling voor wol misschien ...

 

... maar het resultaat is een dichte sjaal. Vooral de stukken waar de beide draden als het ware één worden vind ik mooi. En hij is lekker warm. Ik heb hem vandaag al even getest :-)

Quilt

Al jarenlang heb ik het idee dat ik een keer een quilt wil maken. Formaat beddensprei. Dus niet direct een kleine klus. Maar geïnspireerd door mijn eigen recente haakavontuur, is dat plan weer op komen borrelen.

Niet dat ik ervaring heb met quilten. Integendeel. Ik heb vroeger op school wel eens een poppetje van patchwork gemaakt en dat was eigenlijk één grote ellende. Eindeloos stukjes karton voorzien van lapjes en dan de boel met de hand aan elkaar priegelen.

Dus eigenlijk is de wens om een quilt te maken helemaal niet zo voor de hand liggend. Maar ja, ik heb ooit plaatjes van prachtige Noord-Amerikaanse quilts gezien bij vrienden en toen begon er toch wel wat te kriebelen.

Nu heb ik sinds kort een nieuw dekbed, dat groter is dan mijn vorige, dus ik heb massa’s stof van oude overtrekken die ik zou kunnen gebruiken. Wat let me, zou je dus zeggen. Nou, heel simpel. Ik heb geen tijd ... he-le-maal geen tijd.

Hoewel ik mij in december heb voorgenomen het in het nieuwe jaar toch wat rustiger aan te doen, is daar deze weken nog maar bar weinig van terechtgekomen. Al mijn tijd lijkt te worden opgeslokt door vertalingen, redactiewerk en overleg.

Ik heb tussen de bedrijven door wel een site gevonden waar staat beschreven hoe je quilts kunt maken. Een daarvan schijn je zelfs in een paar dagen in elkaar te kunnen zetten ... misschien moet ik me maar tot zoiets beperken?!?

Gouden vogel

De kwaliteit van de uiteindelijke file is niet echt goed, maar je kunt hier wel heel leuk mee fröbelen!

 

Geïnspireerd

Op tweede kerstdag had ik bezoek van een breiende vriendin. Haar proeflapje was ondertussen uitgegroeid tot iets concreets, en ik voelde me helemaal geïnspireerd om even 'mee' te handwerken.

In een grijs verleden heb ik veel kleedjes gehaakt, vooral in het groen, maar ik herinner me er ook een in het paars. Toevallig had ik nog wat bolletjes katoen in de kast liggen en dit is het resultaat nu.

Mijn vlakke land ...

Ik zou haast zeggen: 'Een kloddertje hier ... een kloddertje daar ...' :-)

... en voor je het weet valt de nacht.

Inspiratie

Een van de leukste musea waar ik ooit ben geweest is the National Gallery of Art in Washington DC, en dan met name de West Building.

Allereerst hebben ze een mooie collectie klassieke schilderijen. Kunst die inspireert, om het zo maar te zeggen. Daarnaast is het museum gratis toegankelijk, dus je hoeft niet alles in één keer te bekijken, wat ik ook heel prettig vind – ook al woon ik natuurlijk iets te ver weg om er vaak naartoe te kunnen gaan :-)

De eerste keer dat ik er was stonden er in diverse zalen mensen schilderijen na te schilderen. Het was een rustige dag en de – naar ik vermoed – kunststudenten gingen op in hun werk. Misschien dat het in andere musea ook voorkomt, maar ik zag het daar voor het eerst en hoewel kunst kopiëren me als creatieve daad helemaal niet leuk lijkt, had ik meteen iets van ‘dat wil ik ook’.

De tweede keer dat ik er was, was vlak na 11 september. Had ik de keer daarvoor nog rustig mijn pakkelarie het museum mee in mogen nemen – wat elders nog wel eens tot hevige discussies kon leiden – nu wilden ze toch dat ik mijn tas afgaf. De meneer bij de tasbalie stond er echter op dat ik mijn fototoestel mee het museum innam. Dan kon ik tenminste de schilderijen fotograferen ... ik wist niet wat ik hoorde. Schilderijen fotograferen in een museum? Ja, hoor, dat mocht. Een van de suppoosten met wie ik later in gesprek raakte, vertelde me dat de schilderijen zelfs op een bepaalde manier waren gelakt waardoor ze niet beschadigd raakten van het flitslicht. Ik geloof dat hij vond dat ik alles maar moest fotograferen en gaf me en passent nog een halve rondleiding.

Kortom, niet alleen kunst die inspireert, maar ook een museum dat inspireert.

En hoe kom ik hier nu op? Vanochtend zag ik op de BBC een kinderprogramma over kunst. Het was waarschijnlijk een herhaling, want het ging onder andere over de Big Draw in het Victoria and Albert Museum in Londen vorig jaar, waarbij kinderen in het museum mochten tekenen. En dat deden ze, vol overgave.

O my! Wat heerlijk om zo op te gaan in je tekening ... dat wil ik ook! :-)

Om van te smullen

Zo mooi zijn de foto's op de site van John Hyde ... zó zou ik het ook willen kunnen ...

Stralend

Dit was een absoluut saaie foto - al zou je dat nu niet direct zeggen ...

Eerst een nieuwe layer gemaakt en de levels van de lucht aangepast. Toen de selectie omgedraaid en een laag gemaakt waarin de levels van de pilaren zijn aangepast. Et voilá!

Genept waar je bij staat

Nog even over de oranje roos in mijn vorige post - het was ontzettend onschuldig natuurlijk, die beeldmanipulatie van mij. Ik heb alleen maar een beetje geschoven met de levels van Brightness/Contrast (Tack, Kees!).

Het is al helemaal onschuldig als je het vergelijkt met wat er in de portfolio op deze site te zien valt. Flink op 'before' klikken om de verschillen te zien. Alle rimpels gladgestreken en alle vlekjes weggewerkt. Complete benen in een andere houding gelegd.

Op zich natuurlijk wel leuk dat het kan, technisch gezien, bedoel ik dan (over wat het met het beeld doet van hoe wij mensen denken dat we eruit moeten zien, zal ik het maar niet hebben). Zo goed fotoshoppen kan ik dus nog niet, nog láng niet ... en die ambitie heb ik ook niet trouwens. Ben al blij dat ik een tekst in een foto weet te prutsen en daarna ook nog in staat ben het lettertype en de kleur e.d. te veranderen.

Daar gaat tie dan!

Laat ik maar beginnen met een illustratie bij de naam van mijn blog.

Al zeg ik het zelf: mooi hè :-)