Kleurenpracht

Het is tweede kerstdag en we maken een wandeling door het plantsoen. De ondergaande zon kleurt de lucht in allerlei tinten rood, oranje en geel. Zo mooi, het is bijna magisch.

Moge je pad je in 2014 naar vele magische momenten voeren!

Lichtjes in de stad

Wanneer de duisternis valt, verandert de stad in een sprookje. Vaak een nat sprookje, dat wel. Hier is het echter nog droog.

Vijf minuten later begint het te regenen en tien minuten later voel ik me net een verzopen kat, maar regen weerspiegeld in de straatstenen heeft ook zo zijn charme:

Wel toepasselijk op kerstavond, zo'n sfeertje. Vrolijk kerstfeest!

Historische aanblik

Een maand geleden was deze kade kaal omdat de Sint kwam; nu ligt het er volle historische schepen in het kader van WinterWelvaart.
Tijdens de voorbereidingen wederom zon en wederom een prachtig gezicht.

Nu het nog kan...

Ondanks het gure weer genieten van het park in herfstkleuren.

Vol verwachting klopt ons hart

Groningen vandaag - de kade is verlaten en de boten die hier normaal gesproken liggen zijn naar elders verplaatst. De dranghekken staan klaar voor de drukte van morgen, wanneer Sint arriveert.

Nu nog even vrij zicht op een oud stukje Stad.

Boswandeling

Zondagmiddag in boswachterij Gieten. Eventjes zon, dan bewolking en regen zelfs. Eigenlijk is het best wel koud ook.
Maar mooi. En heerlijk rustig, bijna verstild.

Kleuren van de herfst

De verkleurende herfstbladeren - elk jaar kan ik er weer zo van genieten!

Op een oude boomstam

Ze vallen zonder meer in de categorie ‘Klein maar fijn’, deze paddenstoelen die hier zo knusjes op een omgevallen boom staan.

Herfst

Het voelt als herfst, het ruikt als herfst...

Hopelijk nog wel een tijdje met zon!

Een prachtcombi

Als kind heb ik geleerd dat sommige kleuren met elkaar vloeken. Zoals lila/roze en oranje. Maar zeg nou zelf, dit is toch een prachtige combinatie?

Kleine vos op steenraket (muurbloem).  

Te mooi

Gisteren wat fotootjes gemaakt voor De Hexenketel, onder andere van vlierbloesemazijn. 

En die is toch bijna te mooi om op te eten?

Graanveld

Een graanveld dat tot aan de horizon strekt - in dit geval een dijk - ik vind het een prachtig gezicht.

Foto genomen aan het begin van de avond, afgelopen zondag.

Aan de wandel

Zomaar op een doordeweekse dag in de stad: een schaapskudde met herder. Ongetwijfeld op weg van het ene stukje gras naar het andere...

Dans!

Dankzij een vriendin zat ik afgelopen week opeens vooraan bij een volksdansfestival in Odoorn. Allerlei landen, allerlei dansstijlen. Leuk!

Dit is iemand van de groep uit Taiwan.

Zomeravond

Drenthe een paar dagen geleden. De ondergaande zon op het platteland.

Nu is buiten het ritselende getik van de regen op de bladeren te horen. Het heeft iets rustgevends. Verfrissend is zo'n buitje ook, na een hete dag.

Akkerrand

Her en der vind je ze weer opeens, stroken vol bloemen langs een akker. Wat een genot!

Deze akkerrand lag ergens in de buurt van Rolde en stond vol met korenbloemen, en nog wat ander fraais...

In de zon

Tijd voor een kleine pauze. Lekker in de zon!

Midzomer

Wapperend in de wind

Het wappert zo vrolijk in het groen, dat fluitenkruid. Ik wil er wat mee, ik moet er wat mee - ik ben ervan overtuigd dat je er prachtige plaatjes van kunt maken. Maar het valt niet mee. Overal wind. De bloemetjes lijken geen moment stil te staan.

Wél is het wind met zon. Dus ik blijf nog even oefenen.

Herinneringen

Memories can be both cultural histories and unique moments in a person's life. Recorded as a way to mark time, places and events, they are often kept alive through art and stories. Memories are communicated to help people understand the past. They also help guide and shape the future.

Tekst gevonden in de AGO in Toronto, Canada, tijdens een reis met veel ontmoetingen, veel belevenissen. Veel herinneringen. Veel dat ik niet wil vergeten.

Kleur!

Telkens als ik uit mijn raam kijk zijn de bomen weer iets groener, weer iets meer roze. Wat is dit toch een mooie tijd van het jaar!

Moment van rust

Het zijn hectische tijden. Het is een oefening om niet te veel te willen, te hard te willen gaan. Maar gelukkig schijnt de zon vaak en was er afgelopen week ook een moment van rust. Een moment van niks hoeven. Alleen maar kijken naar wat er groeit en bloeit.

Zoals dit madeliefje.

Bedwelmend

Aan het eind van de dag schijnt dan toch nog even de zon. Een warme zon.

En terwijl de kleuren geleidelijk aan terugkomen, komen ook de geuren weer. Heerlijke geuren. Mmm.

Geweldig geel

Dit weekend belooft het mooi weer te worden. Ik hoop van harte dat het dat ook wordt: -)

Kleur!

De wind is nog fris, maar de zon schijnt. Op de grond een ware kleurexplosie. Eindelijk.

Een boeket katjes

Of het buiten nu vriest of sneeuwt, binnen voelt het als voorjaar.

Voorjaar

Vanochtend op weg naar de tandarts verse sneeuw die op witte straten dwarrelde. De bomen waren wit, alles was wit.

Helaas, geen tijd om te stoppen. Op de terugweg een streepje zon en even later was de witte wereld weer grijs.

Druppel

Meer, meer!

Het is alsof de blaadjes zich uitstrekken naar de zon: meer, meer, meer!

Maar misschien is dat ook wel puur mijn eigen verlangen...


En hiermee eindigt deze reeks foto's van de krokussen in mijn vensterbank. Op naar een volgend leuk onderwerp. Hopelijk de bloemetjes buiten!

Het hart onthuld

Nog altijd omhuld maar ook onthuld, het hart van de krokus.

Broos

Langzaam spreiden de bloemblaadjes zich verder open. Ze lijken wonderlijk broos.

Dag twee

Voorzichtig laat de krokus een klein stukje van zijn hart zien.

De krokus

Buiten laten de eerste krokussen zich zien en beginnen voorzichtig te ontluiken. Zelfs de zon schijnt vandaag.

Misschien wordt het nu echt voorjaar...

Langer licht

Elk jaar is er wel een dag waarop ik opeens merk dat het langer licht is. Dit jaar was dat gisteren.

Buiten is het alleen nog steeds geen voorjaar en vandaag dwarrelde er ook weer sneeuw langs mijn raam. Maar binnen geuren de bloemetjes. Om de een of andere reden vooral 's avonds laat...

Kleurtjes

Een week lang mijn tijd verdeeld tussen bed, bank en bureau. Het eerste neemt onderhand wat af, het laatste toe. Daar ben ik blij om, want nietsdoen is niet mijn ding. Kriebelen met kleurtjes kan gelukkig overal.

Eenzame boom

Een tijdje terug was ik een weekend in Kent (GB). En het sneeuwde. In de trein kwamen de prachtigste landschappen voorbij. Die zitten in mijn geheugen.

Dit is bij Oxon Hoath, dit landschap kan ik delen.

Kruiend ijs

Ik had het nog nooit écht gezien, kruiend ijs. Maar vandaag in Stavoren was het dan eindelijk zover. Er stond een gure wind en een stralende zon. Het ijs knisperde en knarste, was amper te bereiken over de gladde stenen. En ik vond het prachtig.

IJzig koud

Hoewel ik de afgelopen tijd veel foto's heb gemaakt, voelde ik niet zoveel inspiratie om te bloggen. Deze is van gisteren. IJzig koud vond ik het. En mooi.

Bij de vijver

Een koude neus, koude handen. Onder mijn laarzen kraakt het bevroren gras. Het is weer winter.

Schoonheid

De schoonheid van eenvoud, van één enkele tulp. Daar valt voor mij niets aan toe te voegen.

Altijd weer genieten

Buiten is het grijs, grauw en guur. Binnen beginnen de voorjaarsbloemen te bloeien. Dat is altijd weer genieten.