28 maart 2006
27 maart 2006
Higher and higher
Om een indruk te geven van hoeveel ganzen er waren ...
Overigens is de brandgans pas sinds 1984 een broedvogel in Nederland, aldus de vogelbescherming. Ik heb ze afgelopen winter heel vaak in Noord-Nederlandse weiden gezien, en vrijwel altijd in grote troepen. (Het klinkt een beetje gek om een troep ganzen die op de grond zit een vlucht te noemen, hoe zit dat eigenlijk?)
26 maart 2006
Flyin' high high, I'm a bird in the sky
Ik geloof niet dat ik ooit zoveel ganzen bij elkaar heb gezien. Van de passerende fietsers die een foto wilden maken, werden ze wel onrustig, maar ze trippelden alleen maar bij ons vandaan. Ik had net de telelens op de camera toen ze opeens en masse opvlogen ... wouw!
24 maart 2006
17 maart 2006
Stralend
Dit was een absoluut saaie foto - al zou je dat nu niet direct zeggen ...
Eerst een nieuwe layer gemaakt en de levels van de lucht aangepast. Toen de selectie omgedraaid en een laag gemaakt waarin de levels van de pilaren zijn aangepast. Et voilá!
16 maart 2006
15 maart 2006
Vraag en antwoord
Onlangs las ik The Alchemist van Paolo Coelho. In het Engels, want ik wilde me voorbereiden op een tolkklus. Het gaat over een jonge herder uit Andalusië, die verder wil reizen dan hij met zijn schapen kan en naar Egypte vertrekt. Hij heeft een droom en geeft daaraan gehoor.
Hij leert de tekenen te zien die hij op zijn pad tegenkomt. Hij leert met de wind te praten en met de zon, met de hand die alles heeft geschreven. Maar voordat hij dat kan, leert hij de wereld te begrijpen en daarvoor dompelt hij zichzelf onder in de woestijn, waar hij op dat moment is. Hij hoeft de woestijn niet te begrijpen, hij hoeft alleen maar een zandkorrel te aanschouwen om de wonderen van de schepping te kunnen zien.
Op zijn vraag hoe hij zich in de woestijn onderdompelt, zegt de alchemist: 'Listen to your heart. It knows all things, because it came from the Soul of the World, and it will one day return there.'
Luisteren naar je hart. Het klinkt zo simpel. Misschien is het dat ook. En als je met de wind en met de zon kunt praten, waarom dan niet met vogels?
Ik moest hier aan denken toen ik een e-zine van Mark Silver van Heart of Business las. Hij houdt zich bezig met een heel ander onderwerp - marketing - maar wel met een spiritueel uitgangspunt.
Dit e-zine gaat over wat je kunt doen als de stroom der dingen stokt. 'The Flow state is an Enlightened state', aldus Silver. Je ego zit eigenlijk dus altijd in de weg. Maar als je vastzit, zegt hij, zijn er drie stappen die je kunt zetten om in de stroom te komen, of in elk geval te doen alsof die stroom er is. Heel in het kort: allereerst de stemmetjes in je hoofd identificeren. Dan, zo zegt hij, neem je je pols en ga je even iets doen wat je hartverbinding sterkt. Vervolgens kijk je welke steun je nodig hebt.
Als dingen niet lopen, is het mijn ervaring dat soms A niet de stap is die ik niet wil nemen, maar B of C die daar de consequentie van is; zodra dat duidelijk is, is er al heel wat opgelost. Even afstand nemen en bij mezelf blijven zijn, me niet laten meeslepen door dingen buiten me, zijn belangrijk merk ik. Dus Silvers strategie lijkt me wel de moeite van het proberen waard, en niet alleen als de zakelijke stroom een beetje zoek is.
En daarmee kom ik op mijn eigenlijke punt: soms stel je een vraag, zoals hier of hier, en soms komt er - geheel onverwacht en zeker niet speciaal gezocht - maar zo een antwoord naar je toe ...
Hij leert de tekenen te zien die hij op zijn pad tegenkomt. Hij leert met de wind te praten en met de zon, met de hand die alles heeft geschreven. Maar voordat hij dat kan, leert hij de wereld te begrijpen en daarvoor dompelt hij zichzelf onder in de woestijn, waar hij op dat moment is. Hij hoeft de woestijn niet te begrijpen, hij hoeft alleen maar een zandkorrel te aanschouwen om de wonderen van de schepping te kunnen zien.
Op zijn vraag hoe hij zich in de woestijn onderdompelt, zegt de alchemist: 'Listen to your heart. It knows all things, because it came from the Soul of the World, and it will one day return there.'
Luisteren naar je hart. Het klinkt zo simpel. Misschien is het dat ook. En als je met de wind en met de zon kunt praten, waarom dan niet met vogels?
Ik moest hier aan denken toen ik een e-zine van Mark Silver van Heart of Business las. Hij houdt zich bezig met een heel ander onderwerp - marketing - maar wel met een spiritueel uitgangspunt.
Dit e-zine gaat over wat je kunt doen als de stroom der dingen stokt. 'The Flow state is an Enlightened state', aldus Silver. Je ego zit eigenlijk dus altijd in de weg. Maar als je vastzit, zegt hij, zijn er drie stappen die je kunt zetten om in de stroom te komen, of in elk geval te doen alsof die stroom er is. Heel in het kort: allereerst de stemmetjes in je hoofd identificeren. Dan, zo zegt hij, neem je je pols en ga je even iets doen wat je hartverbinding sterkt. Vervolgens kijk je welke steun je nodig hebt.
Als dingen niet lopen, is het mijn ervaring dat soms A niet de stap is die ik niet wil nemen, maar B of C die daar de consequentie van is; zodra dat duidelijk is, is er al heel wat opgelost. Even afstand nemen en bij mezelf blijven zijn, me niet laten meeslepen door dingen buiten me, zijn belangrijk merk ik. Dus Silvers strategie lijkt me wel de moeite van het proberen waard, en niet alleen als de zakelijke stroom een beetje zoek is.
En daarmee kom ik op mijn eigenlijke punt: soms stel je een vraag, zoals hier of hier, en soms komt er - geheel onverwacht en zeker niet speciaal gezocht - maar zo een antwoord naar je toe ...
12 maart 2006
Dag, meneer de Reiger!
Opeens stond hij achter me. Hij keek uit over het water. Ik draaide me om en hij ook. Een tijdlang keek hij mee aan. Misschien moest hij me even keuren? Je weet tenslotte maar nooit met een mens ...
Kennelijk doorstond ik de test, want hij wandelde nog een tijdje parmantig over de kade voordat hij weer opvloog. Dag, meneer de Reiger!
05 maart 2006
Witte wereld
Vlokken dansen door de lucht.
Soms dwarrelend,
soms razend
in de late wind.
Het pak wordt dikker
en de duisternis lichter.
Takken buigen door
en voetstappen kraken.
Een moment bevroren
in een verstilde wereld.
In de ochtend zon.
Stralen verdrijven de kou,
wit wordt water
en sporen verdwijnen.
Witte wereld
Geschreven voorjaar 2006
04 maart 2006
Abonneren op:
Posts (Atom)