Mensen, wachtend op de metro.
Zelf wacht ik ook tot ik mee mag met die slang die slingerend zijn weg door de diepte vindt en mij naar mijn plaats van bestemming brengt.
Ik kijk naar mijn medepassagiers.
Waar komen ze vandaan? Waar gaat ze naartoe?
Mensen van alle leeftijden, soorten en maten.
Af en toe flikkeren de lampen. Rondom het zeurende geluid van Ipods, het geritsel van een krant.
In de bocht schommelen we rammelend van links naar rechts en dan zijn we er.
We kunnen onze tocht naar het daglicht weer aanvaarden.
Gelukkig zijn er roltrappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten