Toen we het behang gingen verven, begon het allerverschrikkelijkst te bobbelen, ondanks de dappere herplakpogingen die ik voor die tijd had ondernomen. Maar het kwam goed – eenmaal opgedroogd trok het behang mooi strak en de enige ongeregeldheden die er nu nog in zitten, zitten er al twaalf jaar.
Het schilderen van het houtwerk ging gewoon lekker – goede verf, goede kwasten en een mooi strak resultaat.
Maar toen was de vloer aan de beurt. Ik heb voor kliklaminaat gekozen en dacht het wel even te kunnen leggen … En dat had ook makkelijk gekund, ware het niet dat de vloer van mijn kamer, ondanks de onderlaag, niet overal helemaal horizontaal is. Toen de eerste plank niet wilde ‘klikken’ duurde het een hele tijd voor we hadden achterhaald waaróm niet. En bij de tweede die niet wilde klikken, kwamen we er maar niet achter waar de ongelijkheid in de ondergrond zat, of liever gezegd, hoe we die konden opheffen ...
Alle gelegenheid voor ‘worries’ dus! En zelfs nu, nu het laminaat ligt, duim ik af en toe hard dat het vooral ook goed blijft liggen, want twee naden zijn niet zo als ze hadden moeten zijn. Maar als het niet wil zoals het moet, moet het soms domweg gewoon zoals het wil … halverwege de vloer stoppen was natuurlijk geen optie.
Aanvankelijk – toen ik hier kwam wonen – zou ik de muren van deze kamer ‘Pale Apricot’ verven. De muren waren echter in zo’n erbarmelijke staat dat ik het gele behang dat ik voor een andere kamer had gekocht, maar hier op de muren heb geplakt. De kleur die ze nu heb gegeven heet ‘Sienna’. Het is veel donkerder dan het ‘Pale Apricot’ van toen, maar het stoeltje dat ik destijds in een daarbij passende kleur heb geverfd, past nu ook wonderbaarlijk goed.
Geregeld ga ik er even op zitten om te kijken naar de ‘nieuwe’ kamer. Leeg, maar mooi. Of misschien wel juist mooi door de leegte. Het is net een blanco canvas …
maar nu is het ook heel mooi!je hebt het in gebruik genomen en daar gaat het toch om?
BeantwoordenVerwijderentrouwens ,het is een leuke foto!
liefs elsa