Na de regen

Buiten hoost het. Ik kijk mismoedig door het raam, want ik moet weg. Maar dan opeens breekt het wolkendek open, ik zie blauw en het lijkt het mooiste weer van de wereld. Gauw trek ik mijn jas aan. Als ik de deur opendoe en omhoog kijk, is de lucht alweer betrokken. Twee tellen later vallen dikke spetters op straat en zuchtend pak ik mijn paraplu.

Een paar straten verder is het echter opnieuw droog en als ik over de brug bij de haven fiets, de geur van het water ruik en de zwoele wind door mijn haar voel, heb ik even een zomervakantiegevoel. Doe ik thuis bij dit soort weer hard mijn best om alleen naar buiten te gaan als het niet anders kan, op vakantie is dat - uiteraard - anders. O ja, zo voelt het na de regen…

Ik fiets vrolijk verder – het is nog altijd zomer! Maar als ik ’s avonds in mijn bed lig, striemt de regen weer tegen de ruiten. Mijn raam klappert in de wind en ik ril onder mijn zomerdekbed. Zou de herfst dan toch al in aantocht zijn?