Betovergroot

Dit is een foto van de grootouders van mijn oma, mijn betovergrootouders dus. Hij is oud en beschadigd, maar ik vind hem fascinerend. Wat waren dit voor mensen, wat deden ze, hoe leefden ze en wanneer?

Het meest waarschijnlijke is dat dit de ouders van mijn overgrootvader zijn; hij werd bijna 93 en overleefde zijn vrouw 28 jaar, en de foto hing ooit op zijn kamer. In dat geval zijn dit Jacobus Gerhardus Sleijster en Gerarda de Vries. Ze trouwden op 07-04-1849 in Renkum. De bruidegom was 22 en de bruid 25. Toeziend voogd van de bruidegom was zijn oom, Daniel Sleijster. Jacobus Gerhardus was verwer, Gerarda was zonder beroep.

Het zou natuurlijk ook kunnen dat dit de schoonouders van mijn overgrootvader zijn. In dat geval zijn dit Lambertus Jansen en Wilhelmina van Groningen. Zij trouwden op 06-06-1855 in Arnhem. Hij was toen 20 en zij 23. Lambertus was timmerman en Wilhelmina dienstmeid.

Fotograaf onbekend

Gebruiksaanwijzing

Alvorens gebruik te maken van de voederinrichting dient het voedsel grondig bestudeerd te worden, inclusief de toplaag.

Tik tijdens deze inspectie desgewenst tegen het plastic omhulsel.

Ook de onderzijde van de voederinrichting dient op onregelmatigheden te worden gecontroleerd.

Controleer ook altijd de omgeving! Wanneer de voederinrichting tevens als fitnessapparaat wordt gebruikt, is het mogelijk hierbij op één poot te gaan staan. Steun zo nodig met de andere poot op de rand van de voederopening.

Herhaaldelijk gebruik van de stastang als rekstok levert een flinke training van de spieren op. Dit kan tevens bevorderlijk zijn voor de eetlust.

Aanbevolen wordt hierna de rug nog enige malen flink te strekken.

Geniet vervolgens van een welverdiend maal!

Oefening

Terwijl de laatste blaadjes van de bomen waaien, fladderen de vogels af en aan... maar natuurlijk vooral als ik niet achter het raam sta.

Ze op de gevoelige plaat vastleggen is zonder meer een oefening in geduld :-)

In stilte

Afgelopen voorjaar was ik ervan overtuigd: het voorjaar is het mooiste jaargetijde. Hier, in Barchem, weet ik het ook zeker: de herfst is de mooiste tijd van het jaar. De geur van vochtig bos, de grond zo vol bladeren dat je erin wegzakt, paddenstoelen in soorten en maten en her en der een verlate bloem.

In stilte kijken, in stilte genieten. In alle rust, want voor alles is tijd. Er is alleen het moment.

 

Nu, weer thuis, valt er van alles te doen. Maar als ik de foto's zie, weet ik meteen weer hoe het voelt.

De kunst is dat vast te houden.

Verstilling

Een grijze dag met verzadigde kleuren - lopend door het park kan ik mijn gevoel nog het beste beschrijven als verstilling.

En nog altijd bloeien er rozen!