Melancholie

Een korte avondwandeling in het park aan de andere kant van de stad. De zon staat laag en de lucht is zoel. Alle woorden van de dag - mijn 'mentale melancholie' - waaien weg.

De bomen zijn nu helemaal gehuld in groen. Het is alsof het voorjaar in razend tempo voorbij vliegt. Ik ben me ervan bewust dat ik van elk moment moet genieten, want voor ik het weet is het alweer voorbij.

Ik wil van elk moment genieten. Ik doe dat ook. Tegelijk roept het voortschrijden van de tijd - dat de natuur in dit jaargetijde zo zichtbaar maakt - een licht gevoel op van melancholie.