In z'n uppie

Langs de snelweg zie ik vaak roofvogels. Maar ik weet slechts zelden welke precies. Ik roep wel vaak: "We moeten volgende keer het vogelboekje meenemen!" Maar aangezien dát nog niet echt in mijn systeem zit, is mijn kennis van vogels dus nog steeds niet echt groot.

Op zich helemaal niet erg, want ach, ook zonder dat het beestje een naam heeft kun je er goed van genieten. Bovendien is mijn ervaring met vogelboeken ook dat je vaak lang zoekt en dan nog niet weet wat er nou op zo’n paal zat. Als je de vogel in alle snelheid al goed hebt kunnen zien …

Als je over een landweggetje rijdt, lukt dat wat beter, simpelweg omdat je gewoon kunt stoppen. Soms zitten de vogels ook doodleuk aan de rand van de sloot langs de weg. Als je dan stopt, hebben ze je natuurlijk meteen in de gaten, maar sommige vogels beginnen dan een soort spelletje.

Dat gaat ongeveer zo: ik stap uit omdat ik een foto wil maken. De vogel heeft natuurlijk allang in de gaten dat er iets gebeurt wat afwijkt van het normale. Hij vliegt op en gaat tien meter verderop zitten. Dus ik doe een pas of wat in die richting. De vogel vliegt op en strijkt iets verderop weer neer ... ik doe een pas en hij ... en zo kun je wel even doorgaan, heb ik gemerkt.