Voorjaarsgevoel

Het is weer zomertijd. Ik ben er persoonlijk niet zo'n fan van. Vooral het verschuiven van mijn dagelijkse ritme vind ik lastig. Maar gisteravond was ik zowaar al vóór mijn normale winterse bedtijd - op de zomerklok! - moe. Meteen naar bed gegaan in de hoop dat ik vanochtend ook eerder wakker zou worden en dus ook op tijd zou kunnen opstaan.

En ja hoor. Vanochtend werd ik om 7 uur wakker. Zomaar, uit mezelf. Maar omdat dat voor mijn doen wel heel erg vroeg is, draaide ik me nog maar een keertje om. Dat had ik beter niet kunnen doen… Het gevolg was dat ik me gigaversliep en de hele dag halfmoe ben geweest. En omdat vandaag zo'n dag was waarop ineens van alles moest gebeuren, zit ik nu vrolijk om middernacht nog te bloggen :-)

Dus hoe het morgen met het opstaan wil, is nog maar zeer de vraag...

Zomertijd heeft wel één groot voordeel: het is 's avonds langer licht.

En vanavond was er mooi licht! Voorjaarslicht. Met bijbehorende voorjaarstemperatuur. Tegen zevenen ben ik even een luchtje gaan scheppen en het was zó heerlijk buiten!

Russische sprookjes

Al een tijdje is de tentoonstelling Russische sprookjes, volksverhalen en legenden in het Groninger Museum te zien. Van de week ben ik eindelijk geweest.

Vasili Kandinsky was de enige naam die ik kende. Daarnaast hing er werk van kunstenaars met mooie namen al Elena Polenova, Nikolaj Roerich, Michail Vroebel en Viktor Vasnetsov.

Maar het mooiste vond ik toch wel de tekeningen van Ivan Bilibin. Aquarel met Oost-Indische inkt. Afbeeldingen bij de sprookjes, omringd door randjes die soms weer hele plaatjes op zich waren.

Ik kreeg acuut zin om ook weer te gaan tekenen...

Wolkendek

 

Gistermiddag op de dijk: ik waai zowat uit mijn hemd, mijn vingers worden stijf en koud, maar de luchten zijn prachtig... een vooraankondiging van de sneeuw van vannacht?

Breekbaar licht

Grote donkere wolken drijven langs de lucht en ik aarzel om naar buiten te gaan. Af en toe weet de zon echter door het wolkendek heen te dringen en dat geeft uiteindelijk de doorslag. Ik heb afgelopen zaterdag een prachtig bomenlaantje ontdekt, niet zo ver weg, en als ik de bloesem nu niet op de foto zet, is het maar de vraag of het dit jaar nog wat wordt ;-)

Het is helemaal geen lange laan, maar ik ben er wel een hele tijd. Als het niet is om foto's te maken, is het wel om te wachten ... tot de zon er is, tot de wind is gaan liggen. Maar uiteindelijk heb ik toch het idee dat er wel wat mooie opnames tussen moeten zitten.

Als ik naar huis fiets, hagelt het. Maart roert zijn staart.

Deze foto leek aanvankelijk niet echt geslaagd, in het volle tegenlicht was er van de bloem niet veel meer over. Maar een beetje knippen, een ietsepietsje de kleuren naar voren halen, et voilá...

Verdroogde schoonheid

Terwijl de struiken ritselen en de wolken langs de hemel jagen, piept af en toe de zon tevoorschijn om de bloemen van vorig jaar nog één keer te laten stralen.

Prachtig licht

Het leek een grijze dag te worden, met slechts een beetje zon. En dat werd het ook. Toch bleek het nog heel goed fotoweer te zijn :-)

Lustig

Terwijl de narcisjes die ik binnen heb staan helemaal aan het verschrompelen zijn, bloeien ze buiten nog lustig door. De eerste bomen met bloesem heb ik ook al weer gezien. Het wachten is nog even op zon om ze op de foto te kunnen zetten... :-)

Brenger van geluk

Toen ik voor het eerst een ooievaar zag, moet ik zo'n jaar of 8 zijn geweest. We sliepen in een hotelletje in het Deense Brande en aan de overkant van de straat was een nest.

Tegenwoordig zie je ze gelukkig in Nederland ook weer vaker, deze vogels die volgens de volksverhalen kennelijk niet alleen kinderen brengen, maar ook geluk.

De vogel op de foto liep samen met zijn maatje doodgemoedereerd door een wei te stappen toen wij langsreden. Er was net een streepje zon, dus gauw gestopt en een plaatje geschoten :-)