Het is mooi weer, de dag vraagt er gewoon om iets leuks te gaan doen. We besluiten een tochtje te maken. Het wordt de Westerwolde-Emsroute. Bij Oudeschans pakken we hem op. Oudeschans is een leuk dorpje, met een Voorstraat en een Achterstraat, en bij de Piekenier eten we een lekker broodje in de zon. Het is net alsof ik op vakantie ben.
Als we het bordje van de route het dorp uit volgen, blijkt algauw dat we de verkeerde kant op gaan – tegen de richting in het routeboekje in. Op zich is dat natuurlijk geen punt, ware het niet dat we de vorige keer dat we dat ergens deden, nergens een routebord tegenkwamen. En die zijn toch wel handig om alle juiste afslagen te nemen, dus is het slimmer om de route in de 'goede' richting te rijden. Zou je denken...
De Westerwolde-Emsroute is leuk, daar niet van, maar mijn kaartleeskunsten worden wederom behoorlijk aangesproken. Misschien komt het doordat de bordjes niet altijd op dezelfde plek zitten – soms voor de kruising, soms erop, soms hoog, soms laag, soms rechts van de weg, soms links. Misschien komt het doordat we als echte toeristen rondkijken. Maar hoe het ook zij, we zien de bordjes niet overal en het gevolg is dat we zo af en toe een geheel eigen route volgen.
We genieten er niet minder om. Er zijn prachtige korenbloemen in een koolzaadveld. Rozenstruiken langs de Ems, met zwaluwen die over het water scheren. Wuivende grasjes in de berm. Lommerrijke bomenlaantjes. Duidelijke verschillen in bouwstijl tussen Groningen en Niedersachsen.
De Nederlandse helft doen we overigens maar ten dele – het is ondertussen al laat en thuis wacht steeltjesstampot :-)