19 augustus 2008

Oud

Ik voel spieren waarvan ik het bestaan niet vermoedde. Mijn knieën zijn gevoelig en mijn handen zitten vol vlekken. Ik ben met de kamer begonnen...

De vloerbedekking eruit halen was een fluitje van een cent. De vloer die eronder zat schuren niet. Twee mondkapjes versleten en er een hele dag mee bezig geweest. En als het resultaat nu maar mooi was geweest, maar nee. De vloer is lelijk. Scheef, met soms grote kieren en soms kleine, inkepingen en zelfs een uitstekend stuk elektriciteitsdraad (ja, zomaar, midden uit een plank). Allemaal dingen waarvoor ik nog een oplossing moet vinden.

Aanvankelijk wilde ik laminaat leggen, maar ik ben blij dat ik dat niet heb gekozen. Het zou één grote ellende zijn geworden. Nu wil ik de vloer verven. Met een kleed erop hoop ik dat de lelijkste plekken aan het oog worden onttrokken.

 

Ondertussen ben ik natuurlijk druk bezig met wat ook geverfd moet worden (lees: alles). Wel een beetje plannen, maar niet te ver vooruit denken, me vooral richten op dat waar ik mee bezig ben, kortom, goed in het moment blijven. Zo komt de kamer stapje voor stapje af. En zo houd ik het vol :-)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten