Aan het eind

Aan het eind van de dag. De eenden in het park denken dat ik ze kom voeren. Maar nee, ik wil alleen een foto maken van de laatste zon boven de bomen.

Aan het eind van het jaar. Een moment om terug te blikken en vooruit te kijken.
Dat er in 2010 maar vele mooie herinneringen mogen worden geschapen. En uiteraard - dat er onderweg maar veel genoten mag worden!

Vrede op aarde

Vallende sneeuw, in dikke vlokken. De wereld wordt klein, de wereld wordt verstild.

Zelfs in een grote stad is het even alsof er niets anders meer is dan witte rust, vrede op aarde.

Wel een toepasselijke gedachte op een dag als vandaag.

(Foto's van afgelopen zondag, toen ik even in Stockholm was.)

In het park

Hij staat dapper te bloeien, al wordt het steeds kouder. Als ik mijn neus er vlakbij houd, merk ik dat hij ook lekker ruikt.

Heen en weer

Ik hoor ze regelmatig, de ganzen. Ze vliegen van noord naar zuid, van west naar oost. Het is overdag, het is 's avonds, en soms zelfs hoor ik ze 's nachts en in dikke mist.

Ik vraag me af of ze weten waar ze naartoe gaan, en vooral ook hoe ze weten waar ze naartoe gaan.

Skyline

Afgelopen zaterdag: de Grote Markt maakt een rommelige indruk. Overal hekken, overal mensen. Kramen, fietsers en bussen.

Als ik opkijk zie ik de maan, en daaronder de oude gevels. En dan móét ik daar wel even een foto van maken...

En alle 'rommel'? Die heb ik er gewoon 'afgeknipt' ;-)

Nog eentje

Eerder deze week vlogen er twee van deze jongens boven mijn hoofd. Het lijkt mij ook wel wat, zo te kunnen zweven boven bos en veld.

De roofvogel

Ik zag hem al van verre. Hij zat rustig op een paaltje om zich heen te kijken. Kennelijk kon het hem niet schelen dat ik dichterbij kwam, want hij bleef kalmpjes zitten. Ook liet hij zich rustig fotograferen voor hij opvloog. En doordat ik zelf ook bewoog op het moment dat hij uiteindelijk wel wegvloog, is die foto een beetje gek geworden.... maar wel leuk, al zeg ik het zelf ;-)

Allerlei moois

Gisteren even door het Quintusbos gewandeld. De bomen waren al behoorlijk kaal, maar dan kun je wel lekker door de bladeren waden...

Op de grond was overigens ook allerlei moois te zien.

Een hele zwerm

Ze produceren een gegak vanjewelste dat je al van verre hoort, en als ze allemaal tegelijk opvliegen om elders te gaan grazen, trekken ze verder in dichte zwermen die je al van verre ziet, deze ganzen.

Een grijze wereld

Toen ik vanochtend opstond en de grijze wereld buiten zag, kreeg ik meteen zin naar buiten te gaan. Het leek een typische herfstdag te worden met nevel in de morgen, waar op een gegeven moment de zon doorheen breekt. Dat is hét moment om in het veld te zijn.

De zon kwam niet. Het was toch mooi.

De laatste?

Het lijkt nog maar een paar dagen geleden dat de bomen in het park vol in het gele blad stonden, maar daar is nu weinig meer van over.

Deze foto's zijn van gisteren, gemaakt in het Stadspark. Even een pauze genomen van het werk en een beetje zon gehapt... :-)

Ik vermoed dat het zo'n beetje de laatste herfstfoto's zullen zijn dit jaar...

Herfstkleuren

Rood met witte stippen

Ik geloof niet dat ik ooit zoveel vliegenzwammen bij elkaar heb gezien. Toen ik de eerste rode vlekken uit de verte zag, dacht ik zelfs even dat het geen paddenstoelen konden zijn, zoveel stonden er. Het moeten er minstens vijftig zijn geweest, als het er niet meer waren.

Kabouter Spillebeen zou er zijn hart hebben opgehaald :-)

Net als ik!

Even uitrusten

Het is vrijdagmiddag. Na een grijze dag breekt dan toch het wolkendek. De lucht is zoel, bijna warm. Boven de velden hangen najaarsnevelen. Door de bladeren schijnt de zon.

Het perfecte moment om na een intensieve week eventjes over landgoed De Braak te wandelen. Eventjes uitrusten en bijkomen...

In het vroege ochtendlicht

's Ochtends op het platteland - de nacht was koud, de zon is vroeg. Nevelen over de velden, rijp op het gras. En op de appeltjes...

Na een dag hard werken

Het is al na vijven als ik me realiseer dat ik nog even naar de winkel moet. Eigenlijk ben ik nog niet klaar met mijn werk voor vandaag, maar aan de andere kant: een pauze is wel even lekker, vooral omdat de zon net schijnt.

Dus even een extra rondje door de wijk gefietst, op zoek naar herfstbomen. Het waait, en alhoewel dat voor de foto's niet zo gunstig is, is het wel lekker.

Als ik weer thuis ben, kan ik er weer met frisse moed tegenaan :-)

Overpeinzing op een grijze dag

De dagen worden steeds korter. Buiten is het grijs en nat. Bij gebrek aan een tussenjack heb ik mijn zomerjas al een paar keer verruild voor mijn winterjas. Zeker 's avonds kan het aardig koud zijn.

De zomer is voorbij en hij heeft de warmte meegenomen. Ik vraag me af of ik niet meer en bewuster van de zon had moeten genieten toen die zo volop scheen.

Maar dan zie ik de bladeren van de bomen in geel en groen glimmen in het grijs. Het is alsof ze me willen vertellen dat de herfst nu echt begonnen is, dat hij zich weldra in zijn meest bonte kleurenpracht zal hullen, dat deze nieuwe tijd zijn eigen charme heeft. 'Kom! Kom naar buiten,' zeggen ze. 'Het is hier nu al mooi.'

Misschien moet ik dat maar even gaan doen.

(De foto is overigens van gisteren. Toen waren er even een paar straaltjes zon.)

Op zaterdag

Afgelopen zaterdag in de stad. Eigenlijk houd ik niet zo van de binnenstad op zaterdag. Het is me gewoon te druk. Al die mensen die om elkaar heen krioelen, drentelend in groepen de hele stoep in beslag nemen, of - erger nog - blindelings de straat oplopen als je er net aan komt fietsen... nee, als het enigszins kan probeer ik de binnenstad op zaterdag te vermijden.

Maar de markt is leuk. En dit is toch wel een mooi plaatje van de beginnende herfst.

Met opgeheven blik

Ik heb het eigenlijk een beetje te druk met mijn werk om aan veel andere dingen toe te komen, maar onlangs was ik wel even in Den Haag.

En wat doe je in een "verloren" uurtje een "vreemde" stad? Je loopt wat rond, je kijkt om je heen, méér dan thuis, tenslotte ben je niet onderweg naar de supermarkt, maar gewoon wat aan het wandelen...

Zo vergaat het mij in elk geval meestal. En toen ik in Den Haag omhoog keek, zag ik een grote verscheidenheid aan gevels. En daarvan kun je er in een uurtje best veel zien!

Een stukje wildernis

Ooit was hier een grasveld met krokussen. Misschien dat de tussilago's die ik er in het voorjaar zag een voorbode waren van het stukje wildernis dat er nu ligt - zomaar, midden in de stad. Het staat vol met van alles en nog wat, en aan de paadjes die ooit aangelegd lijken te zijn, heeft de natuur maling. Zij gaat gewoon haar eigen gang.

Van wie dit stukje is, of wat de bedoeling ervan is weet ik niet. Maar leuk is het wel. En ook nog zomers :-)

In het donker

's Avonds komt-ie tot leven, de sanseveria. De bloemen gaan open, de bloemen gaan geuren. (Plakken doen ze ook, maar niet alleen 's avonds.)

Ik weet niet eens hoe vaak hij bloeit, maar het is niet elk jaar, dus telkens verrast het me weer als er opeens een zoetige geur in de werkkamer hangt.

Avondrood

Gisteravond was een goede avond om ergens op het Hogeland te zitten; zo hevig kleurde de lucht.

Helaas was ik dat niet, maar ik kon op de valreep toch nog wel een een aardig plaatje schieten van de stad.

Een koppel

Hij lijkt een beetje op een oude krantenfoto, deze enigszins 'gerasterde' en vage foto van een koppel lepelaars, al is hij dan paars-wit in plaats van zwart-wit. Deze twee vlogen over toen de zon al ver achter de wolken was weggezakt en het licht eigenlijk ook al helemaal was verdwenen.

Maar ja, lepelaars zie je niet elke dag, dus toch maar geknipt. Uit de zwaar onderbelichte foto kwam (na enig fröbelen) dit beeld tevoorschijn.

En eigenlijk heeft het wel wat, vind ik zelf.

In aantocht

Allerlei kleine tekenen wijzer erop: de herfst is in aantocht. Toen ik vanmiddag de zon instapte merkte ik het, alsof de bomen nu anders ruiken. Her en der een verkleurd blad, maar zelfs ook al ergens een verkleurde boom. En nu, tegen de avond, voelt het vochtiger. De zomer is kennelijk voorbij.

Op de foto een avondlucht van afgelopen vrijdag.

Fier wuivend

Klaprozen - voor mij onlosmakelijk met de zomer verbonden, altijd iets om vrolijk van te worden. Deze foto is in Denemarken gemaakt, gewoon langs de kant van de weg, op een dag waarop de zon ook af en toe achter de wolken vandaan piepte...

Meer uit het park

Op een klavertje

Het leek wel een soort spel. Ik zag de vlinder, sloop naar hem toe en richtte mijn camera. De vlinder vloog weg, over mijn hoofd, achter mijn rug, de halve tuin door, en dan zat hij opeens weer op een andere bloem. Ik naar hem toe, richtte mijn camera, en het hele scenario herhaalde zich. Nog een paar keer.

Maar de aanhouder wint :-)

Net een duo

Een prachtige schaduw van de libelle op de schutting!

Altijd mooi

... de rozen in het park...

Als de zon

Er staan er maar een paar. Ze trotseren de wind, ze trotseren de regen. Na de bui wordt het lichter, en hun kleur is als de zon.

Vlak voor zonsondergang

Afgelopen weekend in de Emmapolder.

Op een zonnig moment

Kleine oude huizen, vlak achter de dijk in Makkum. Geen storende elementen in beeld zoals moderne auto's of boten, gelukkig.

Toch lukt het vaak niet die buiten beeld te houden. Ik 'troost' mezelf maar met de gedachte dat wanneer die ook niet meer modern zijn, ze vermoedelijk wel een aardig tijdsbeeld geven van wat dan vroeger is.

Deze foto's van afgelopen weekend laten ook duidelijk zien dat foto's maar een momentopname zijn. Een groot deel van de tijd dat ik er was regende het namelijk ;-)

Het mooie plaatje

Stokrozen - ik zag ze voor het eerst in Denemarken. Ik zal een jaar of acht zijn geweest. Een overdaad aan vrolijke bloemen in allerlei kleuren voor helder witte vakwerkhuisjes. Zo herinner ik het me.

Het is niet zo dat ik daar altijd aan terugdenk wanneer ik nu ergens een stokroos zie. Maar ik kijk vaak wel of ik dat plaatje uit mijn herinnering zie - de sfeer wellicht, het licht, de zon, de schoonheid.

Na de bui

Ik heb niets tegen een regenbui op zijn tijd. Helemaal niet. Ik vind het geluid van regen die op mijn dak tikt zelfs heerlijk, en maar weinig dingen ruiken zo lekker als een bos wanneer het net weer droog is.

Maar regen heeft ook de soms wat nare gewoonte om de snelste weg naar beneden te zoeken, ook waar dat minder gewenst is, zoals langs de tussenmuur door de vloer naar het plafond van mijn keuken. Dat was ooit - nog niet zo lang geleden - mooi wit, maar is nu vies bruin. En niet zo'n beetje ook.

Wel weer mooi zijn de druppels die op de planten blijven hangen als het weer opklaart. Dit is een uitsnede uit een foto van een jonge bamboescheut.

Droom

De lavendel op mijn balkon wordt steeds mooier van kleur. Af en toe moet ik er gewoon even met mijn hand in woelen en eraan ruiken. Mmm. Op mysterieuze wijze werkt zo'n snuifje erg ontspannend.

Een paar jaar geleden was ik in Frankrijk en zag de lavendelvelden in het vroege voorjaar. Ooit wil ik nog een keer terug als ze bloeien.

Drietal

Een week of drie geleden zagen ze er nog zo uit. Nu verschijnt langzaamaan de prachtige kleur van dit gebroederlijk tegen elkaar aan groeiende drietal.

Hopelijk kan ik over een tijdje de bloeiende uien laten zien…

Zomaar ergens

Mijn keus

Geen twijfel over mogelijk wat mij betreft - dit uitzicht was het mooist! In elk geval eergisteren om 21.46 uur.

;-)

Duo op de dijk

Aan welke kant zou nu het uitzicht het mooist zijn...?

En ja, je zou haast denken dat ik toch wat met schapen heb. Maar ook nu geldt, ze kwamen gewoon voorbij, ik heb ze niet opgezocht ;-)

Berenklauw

Genomen in de buurt van het Dokkemer Djip, waar een paadje was met ontzettend veel berenklauwen. Prachtige, indrukwekkende bloemen met hun enorme schermen.

Ondanks de bewolking heb ik nog wat leuke foto's kunnen maken. Of misschien wel juist dankzij... Met zon was het contrast misschien wel veel te groot geweest voor tekening in het wit.

De meeste bloemen waren wit of witgelig, maar een enkele had een roze tint. Dat had ik nog niet eerder gezien.