Druilerig

De lucht is grijs en het regent al de hele dag. Toch is er her en der wel een begin van een fris kleurtje te zien.

Vrolijk geel

Eigenlijk kwam het doordat ik naar de Oosterkerk keek. Meestal vind ik het maar een somber gebouw. Maar in de zon, naast de school met het vrolijke geel en de luifels die precies afgestemd leken op de lucht, vond ik het opeens een mooi gezicht.

Mijn oog ging naar de verlepte krokussen in het gras en toen zag ik ze: de eerste tussilago's van het jaar. Klein hoefblad doet me altijd aan Zweden denken. Misschien omdat ik het daar voor het eerst bewust zag. In groten getale. Hier zie ik ze veel minder vaak - maar nu, op een half braak stukje van het grasveld, waren ze er opeens. Dat gaf de doorslag - afstappen en een plaatje maken! Ook maar van de kerk en de school, al was ik voor rechte muren ietsjes te dichtbij...

Genieten

De lente is goed begonnen! Veel zon. Ook nog wel een redelijk koele wind, maar die mag de pret niet drukken... Terwijl ik van de zon geniet, lijkt de natuur net zo hard mee te genieten. De grote boom met katjes achter mijn huis wordt steeds geler...

... terwijl her en der nog een laatste sneeuwklokje staat te stralen.

Mmmmm

Ze staan er prachtig bij, de narcissen, zo in de zon. De krokussen op het balkon zijn al bijna weer uitgebloed.

Met mijn kopje koffie geniet ik in de beschutting van de deuropening van de voorjaarswarmte.

Toch nog gelukt

Het is eigenlijk een wonder dat deze foto nog iets is geworden - de boom was te hoog, het licht kwam van de verkeerde kant, de achtergrond was saai en de takken wapperden in de wind.

Maar onder het mom van 'wie niet waagt die niet wint' heb ik toch maar afgedrukt. En eigenlijk is het best een grappig plaatje geworden. Vooral dankzij die bruine puntjes... en een beetje photoshoppen ;-)

Geduld

Soms lijkt het wel alsof je je lens maar op iets hoeft te richten of het gaat wiebelen. In de wind die er vlak daarvoor nog helemaal niet leek te zijn.

Soms staat er best veel wind en wil je hoe dan ook een foto maken. En soms lukt dat ook... al vraagt het wel geduld :-)

In het zonnetje

Fotografenleed

Het zal ongetwijfeld aan mij liggen. Ik let gewoon niet goed genoeg op. Ik ben te druk met wat anders bezig om me met allerlei 'onnozelheden' bezig te houden. Misschien leef ik ergens ook nog in een overtuiging uit een grijs verleden. Honden horen in de goot te poepen.

Tegelijk heb ik de indruk dat er dit voorjaar meer poep ligt dan anders. Ik heb er in elk geval dit jaar meer hinder van dan voorheen. Het is me zelfs al twee keer overkomen dat ik in het park stond uit te fiegelieren hoe ik de bloemetjes het beste op de foto kon zetten, en opeens iets drassigs onder mijn voet voelde. Gadver. In beide gevallen waren er graspollen en stoepranden in de buurt om het euvel te verhelpen. Gelukkig!

Maar dan vandaag... Ik zag een leuk polletje sneeuwklokjes. In de berm langs het water, in de zon. Meteen mijn fiets aan de kant gezet, een goede positie ingenomen en door mijn hurken gegaan. Maar sneeuwklokjes zijn klein, dus om ze goed in beeld te krijgen moest ik nog een stukje lager. Dus ik ging op de knieën.

Dat is niet ongewoon. Dat doe ik wel vaker. Het ziet er ongetwijfeld raar uit. Maar met mijn ellebogen stevig in de grond kan ik meestal toch wel een leuk fotootje maken. Zo ook nu. Vanaf mijn nieuwe standpunt zag ik rechts ook nog een ander fotootje. En links. Klik-klik-klik.

Tevreden stond ik weer op en liep naar mijn fiets. Net toen ik op wilde stappen zag ik het. Een vieze bruine klodder op mijn knie. Gadverdegadverdegadver.

Maar het fotootje is in elk geval erg voorjaarsachtig geworden!

 

Voorjaar

Vandaag begint het meteorologische voorjaar. Welke klimatologische en praktische redenen daaraan ten grondslag liggen, weet ik helaas niet.
Maar er zijn al wel tekenen van het 'echte' voorjaar...!