20 februari 2006

Met de stroom mee

Gisteren was ik vastbesloten een dag helemaal niets te doen. Nou ja, niets … Niets wat móést in elk geval. (Niet dat er niets was wat om aandacht vroeg. Deze week moeten er een aantal dingen af en het lijkt erop dat ik wat krap in mijn tijd kom te zitten. Daarnaast was het eigenlijk hoog tijd voor enige huishoudelijke werkzaamheden.)

Ik hoefde dus niets, maar heb juist van alles gedaan. Eigenlijk kwam het doordat er een mager zonnetje door de keukenramen naar binnen scheen. Heerlijk!

Het was echter ook meteen duidelijk hoe vies mijn keukenramen waren. Ik kreeg direct zin om ze te lappen. Een beetje tegenstrijdig misschien met het 'niets doen', maar ja … Dus, ramen gelapt. Voor ik het wist ging het sopdoekje verder: muurtjes, fornuis, kastjes, koelkast. Eigenlijk was het best lekker om te doen.

En passant zag ik ook hoe nodig de keukenvloer gezogen moest worden … need I say more … toen ik met de stofzuiger bij de slaapkamer aangekomen was, besloot ik dat ik net zo goed even mijn bed kon verschonen en ondertussen is het gewassen beddengoed al bijna weer droog.

Het gekke is dat als ik van tevoren had gepland dat ik dat allemaal zou gaan doen, dat ik er dan tegenop had gezien. Maar nu de ene klus eigenlijk gewoon leek voort te vloeien uit de andere, ging het allemaal als van een leien dakje.

Kortom: niets gepland, maar gewoon met de stroom meegegaan. Wat als alles nou eens zo soepeltjes liep?

Of misschien moet ik het anders formuleren: hoe creëer ik de impuls (het zonnetje) waarmee alles op gang wordt gebracht? Of creëer ik die niet, maar ontstaat die vanzelf en is er altijd wel ergens een zonnetje en is het een kwestie van waarnemen en instappen in de stroom?

14 februari 2006

Genept waar je bij staat

Nog even over de oranje roos in mijn vorige post - het was ontzettend onschuldig natuurlijk, die beeldmanipulatie van mij. Ik heb alleen maar een beetje geschoven met de levels van Brightness/Contrast (Tack, Kees!).

Het is al helemaal onschuldig als je het vergelijkt met wat er in de portfolio op deze site te zien valt. Flink op 'before' klikken om de verschillen te zien. Alle rimpels gladgestreken en alle vlekjes weggewerkt. Complete benen in een andere houding gelegd.

Op zich natuurlijk wel leuk dat het kan, technisch gezien, bedoel ik dan (over wat het met het beeld doet van hoe wij mensen denken dat we eruit moeten zien, zal ik het maar niet hebben). Zo goed fotoshoppen kan ik dus nog niet, nog láng niet ... en die ambitie heb ik ook niet trouwens. Ben al blij dat ik een tekst in een foto weet te prutsen en daarna ook nog in staat ben het lettertype en de kleur e.d. te veranderen.

09 februari 2006

Zo mooi!



Het is niet helemaal waarheidsgetrouw, beide rozen waren geel. Maar een beetje fröbelen en je hebt opeens een heel ander effect :-)


05 februari 2006

Dat eerste berichtje ...

Nou, dat was nog een hele operatie! Ik geloof dat ik wel vijf keer heb geprobeerd die eerste post geplaatst te krijgen voordat hij er ook daadwerkelijk op stond. Maar ja, ik moest zo nodig reageren op Kärleksört en om dat te kunnen doen, moest ik me inloggen. Ach, en toen leek de stap naar zelf een blog maken niet zo groot. Dat viel dus een klein beetje tegen ...

Ondertussen is het ook allang bedtijd geweest (what's new), maar nu maken een paar minuutjes meer of minder ook niet meer uit. Tenzij deze post er ook alle tijd voor neemt, want dan worden het er wat meer. Dat zou ook niet voor het eerst zijn :-)

Wel leuk om te merken dat zo'n linkje in elk geval heel makkelijk te maken valt!

04 februari 2006

Op 't hoge land


















Ze blijven maar zelden lang genoeg dichtbij om ze te kunnen vereeuwigen, die roofvogels. En dan nog worden het vaak foto's waarvan ik denk, tja, niet direct een wereldplaat.

Het kan dus beter. De grote vraag is alleen: hoe krijg ik zo'n vogel zo ver dat hij zich rustig laat fotograferen?

Daar gaat tie dan!

Laat ik maar beginnen met een illustratie bij de naam van mijn blog.



Al zeg ik het zelf: mooi hè :-)