Nog meer gele pracht

Als je tussen het koolzaad staat is de geur overweldigend, zoet en zwaar. Maar ook hier geldt: het heeft wel wat om helemaal omringd te worden door deze gele pracht!

Al word je er zelf ook wel een beetje geel van - letterlijk ;-)

Geweldig geel

Ik doe het niet vaak: over het prikkeldraad klimmen en bij de koeien in de wei gaan liggen. Maar soms is de verleiding gewoon te groot - en in dit geval kwam het door geweldige geel van alle bloemen.

En ik moet zeggen: het heeft wel wat! Bij een lekker temperatuurtje en een licht verscholen zonnetje op ooghoogte met de paardenbloemen de wereld bekijken, is uitermate ontspannend.

Alleen lag ik natuurlijk wel in andermans wei, dus na een paar plaatjes te hebben gemaakt ben ik toch maar weer braaf terug geklommen over de omheining...

Tafereel

Een zomers tafereel, waar ik op de een of andere manier een beetje nostalgisch van word. Alsof het me doet denken aan vervlogen tijden - zonder daar een specifiek moment of een specifieke gebeurtenis aan te kunnen koppelen. Misschien komt het wel gewoon door de oude boom, de bloemen die vrij hun gang kunnen gaan, het spel van licht en donker.

Zo zag het er de afgelopen tijd uit bij mijn fietsenschuurtje. Alleen daarom al was het weer een genot daarnaartoe te gaan. Maar helaas is ondertussen de gemeentelijke maaier langs geweest. Nu ruikt het er wel lekker naar gras ;-)

Eigenlijk

Gisterochtend was ik al vroeg wakker. Het begon met de roeken. Ze zitten hier vlakbij ergens in de bomen. Om een uur of drie begonnen ze opeens een verschrikkelijk kabaal te maken, zo luid dat ik er wakker van werd. Waarschijnlijk waren zij ook ergens van opgeschrikt, want ik kan me niet voorstellen dat er elke nacht zo'n concert is.

Daarna werd ik wakker van de andere vogels. Vrolijk gekwetter, dat ik meestal evenmin hoor. Althans niet om een uur of vijf 's ochtends.

Toen vervolgens de wekker ging, voelde ik me ondanks alle nachtelijke storingen lekker fris. En ik besloot de dag voor de verandering te beginnen met een wandeling. (Wel even mijn mail gecheckt voor ik vertrok – je weet tenslotte maar nooit wat voor dringends er kan zijn... En ja, dat is heel verraderlijk; voor je het weet wordt het nooit meer wat met je andere plannen...).

Een blokje om door de wijk, door de parken, langs het water met al het verse groen en de schitterende bloesem en niet in de laatste plaats: de geur van het voorjaar.

En ondanks de latere start van mijn werkdag heb ik ook nog een heleboel gedaan. Dat zou ik dus vaker zo moeten doen. Eigenlijk.

Deze foto is overigens van vanmiddag, in later licht.

Gemengd boeket

Vaak moet je kiezen - het is het een of het ander. Je plant een boom met roze bloesem of met witte.

Niet hier. De roze en witte bloemetjes groeien aan een en dezelfde boom... hier aan een en dezelfde tak zelfs.

Geen idee of het vaak voorkomt, maar ik vind het wel bijzonder, zo'n natuurlijk gemengd boeket.

Geen genoeg

Ik kan er maar geen genoeg van krijgen, alle bloesem die overal de straten siert. Hier liefst was ik de hele dag buiten, vooral wanneer er zoals nu een lekker zonnetje schijnt...

Maar aangezien er ook af en toe gewerkt moet worden...

Avondzonnetje

Ik geniet zo van de zon en de warmte... En de natuur kennelijk ook! Met de dag lijkt het wel groener te worden buiten.

Mooi nat

Wapperend in de wind

Nu het een paar dagen wat warmer is geweest, lijkt het wel alsof de natuur opeens met een sneltreinvaart wil laten zien hoe kleurrijk ze ook kan zijn...

Belofte

 

Deze groengele bolletjes vind ik dit jaar om de een of andere reden bijzonder fascinerend. Misschien komt het simpelweg doordat ze toevallig steeds in de schaduw en op de wind staan als ik ze zie, waardoor het best lastig is ze goed en scherp op de foto te krijgen.

Afgelopen weekend ben ik erachter gekomen dat de mahonia ook nog eens lekker ruikt...! Als een belofte van zomer. Al is het een winterbloeier :-)