Een van de rozen

Het afgelopen jaar was een van de meest intensieve periodes in mijn leven. Veel leuke momenten, mooie momenten eveneens, maar ook wel momenten die veel meer tijd en energie vroegen dan ik eigenlijk had ...

Een van de gewoonten die in die periode zijn ontstaan (en ik hoop maar dat het inderdaad ondertussen een echte ‘gewoonte’ is geworden), is het maken van korte fototripjes. Even een middagje of avond de provincie in. Een miniminivakantie, zeg maar. Even los van al het gewone, met wind, zon en van alles om te zien en van te genieten.

Kijken door de lens van de camera geeft een andere kijk op de wereld rondom. Het dwingt me om – letterlijk – even stil te staan, om me bewust te zijn van wat ik zie, om te focussen op schoonheid.

En dat is eigenlijk wel een van de ‘rozen op mijn pad’ ...

Foto met dank aan Elsa

Beauty in black and white

De geur van rozen

De weg naar mijn huis is omzoomd met bloemen. In het voorjaar ziet het er geel van de narcissen; nu bloeien de wilde rozen.

Wilde rozen – een prachtige benaming voor zo’n ogenschijnlijk gewone bloem. Hun geur voert me terug in de tijd. De tijd van kniekousen en staarten in mijn haar. De tijd van knikkeren en touwtjespringen. Vooral dat laatste deden we vaak, in elk geval op het schoolplein, waar de rozen stonden.

Misschien dat ik over nog eens dertig jaar bij de geur van rozen in gedachten terug ben in het park hier voor mijn huis. Daar geen wilde rozen, maar wel een veelheid aan andere soorten. Op een bankje zittend komt ontspanning als het ware vanzelf, alsof mijn hersenen erop zijn geprogrammeerd over te schakelen naar de rustmodus zodra de wat zware, zoetige lucht mijn neus bereikt.

Genieten in de zon

Duo

Oer-Hollands

Jong leven

De wind heeft vrij spel boven het vlakke land. Donkere wolken worden afgewisseld met lichte, en af en toe een straaltje zon.

Schapen grazen langs de dijk. En op de afrastering zit een jonge zwaluw. Aanvankelijk alleen, maar even later in gezelschap van een broertje. Pa en moe vliegen rakelings langs ons heen. Ze vinden ons waarschijnlijk indringers, die hen afleiden van het voeren van de kids.

Ook leuk!

Deze foto is met de lucht als achtergrond genomen. Je zou het groen dus eigenlijk helemaal niet moeten kunnen zien ... en dat was oorspronkelijk ook zo. Maar dit is ook zo iets leuks om mee te spelen :-)

Nieuwe groei

Oplettende lezertjes hebben het al gezien - de layout van de blog is (weer eens) veranderd. Misschien ben ik gewoon een wispelturig type, misschien is het een kwestie van 'lekker spelen' en de mogelijkheden uitproberen, en misschien is het ook wel een reflectie van innerlijke beweging, van nieuwe groei ... en misschien is het gewoon van alles een beetje :-)

Nog meer beestjes

Allemaal beestjes

Een wandeling door het bos. De lucht is bewolkt en af en toe valt er een spetje. Misschien daarom dat het er rustig is. Dat wil zeggen, wat mensen betreft. Beestjes zijn er genoeg.

Het licht is minimaal; eigenlijk zou ik met statief moeten werken. Vooral de blauwe fliepflapper is eigenlijk niet te vangen de enkele keer dat hij zijn vleugels beweegt. Maar wat een kleurtje!

En hebben bloemen tegenwoordig oogjes?

De 'oogjes' is een penseelkever en de blauwe fliepflapper is een weidebeekjuffer.