O, dennenboom

wat zijn uw kleurtjes wonderschoon :-)

GOD JUL!

Lekker koud

Genieten

Eigenlijk moest ik hard aan het werk vandaag, maar wie kan er nou werken als de wereld er zo uitziet?

Winter

Uitzicht

Vliegensvlug trippelt hij langs de stam naar boven, dit boomkruipertje, en soms moet je goed kijken om hem überhaupt te kunnen zien.

Karbokop

De tijd vliegt – zoals altijd in december. Zonder dat ik er erg in heb gehad, is het opeens nog maar een week voor Kerstmis. O my. En ik ben nog lang niet zo ver met de vertaling van mijn boek als ik zou willen...

Zoals een collega vorige week zei: ‘Een deel van mijn werk bestaat uit door mijn raam turen.’ Ik kan dat alleen maar beamen. Filosoferend over de juiste zin, de juiste uitdrukking, het juiste woord, staar ik ook aardig wat naar buiten.

Soms komt dan ook een oplossing. Soms ook niet. Soms komt die pas als ik ’s avonds een ondertiteling langs zie flitsen (altijd een aardig cadeautje), of als ik in bed lig en mijn gedachten de vrije loop laat. En soms laat het antwoord wat langer op zich wachten…

Hoe dan ook is vertalen een vak waarbij je de meest uiteenlopende begrippen tegenkomt. Afhankelijk van de tekst surf ik ook heel wat af op het internet. Ik kan me amper nog voorstellen hoe ik het vroeger aanpakte als ik een woord niet kende. Natuurlijk, ik gebruikte woordenboeken. Dat doe ik nog steeds. Maar die zijn verre van compleet. Dus ik gebruikte naslagwerken en specialistische boeken en zat soms urenlang in de bibliotheek. Dat laatste doe ik nog maar sporadisch. Bellen met deskundigen doe ik soms nog wel, maar ook niet zo vaak meer als vroeger.

In het boek waarmee ik nu bezig ben, komt het woord kotlettfrisyr voor - een koteletkapsel. Maar dat is natuurlijk niets. Gelukkig vond ik een artikel met een reeks plaatjes, hier. Gisteren speelde ik de taaltest van Dagens Nyheter, speciaal over Stockholms, en vond nog wat aanvullende informatie: Kotlettfrilla är en anspelning på att den flottiga frisyren (frillan) skulle ha åstadkommits genom att man stryker håret bakåt med hjälp av en kotlett. In het kort gezegd is de benaming van dit vettige kapsel een toespeling op het ontstaan ervan: het haar zou naar achteren worden gestreken met behulp van een kotelet. Ik hoop dat dit niet letterlijk is, want dan lijkt me dat toch maar een vieze bedoening... en ook niet zo fris voor de karbonade...

Nu alleen nog een Nederlandse benaming vinden :-)

Gelukt!

Nog weer even geprofiteerd van een straaltje zon op mijn balkon. Maar het is lastig foto's maken. Het is koud, het waait en ondanks de zon is er weinig licht, waardoor ik met redelijk lange sluitertijden en een groot diafragma moet werken. Allemaal dingen waardoor het lastig is de scherpte goed te krijgen, zoals ik het wil. Maar deze vind ik zelf wel gelukt :-)

Even in de zon

De afgelopen dagen was het bar en boos - regen en wind, vooral veel wind. Soms rammelden zelfs de ramen van mijn werkkamer. Maar op mijn balkon staan nog een paar bloemen dapper te bloeien. En af en toe is er zelfs een straaltje zon.

Tussen de buien door

Hij is vliegensvlug. Hipt van oosten op westen. Zit nu eens in een boom, dan weer op het gras. Eén keer knipperen en hij is ook al weer weg, deze gaai...

Winterjasmijn

Plug & Play

Het is zo handig, dat plug & play. Je drukt je apparaatje in het machien, en hup je kunt spelen.

Maar dan moet het dus wel werken ... Bij dit nieuwe Vista was dat zoals gezegd niet meteen het geval. Gelukkig was er een bereidwillige en ter zake kundige helpdeskmedewerker, die me wist te vertellen dat als Vista zelf het stuurprogramma niet kon vinden, niet in de updates en niet elders, ik in plaats van de eventueel bij het apparaatje geleverde cd in het machien te drukken (waar natuurlijk ook geen driver passend bij Vista op staat), opdracht kon geven om in C:\Windows naar een driver te gaan zoeken.

Al met al een langdurige procedure, die soms ook een paar keer herhaald moest worden, maar nu werkt het!

Weer een stapje verder. Wat heeft een mens toch een boel te doen met één simpele aankoop :-)

Vista

Toen ik vanochtend wakker werd wist ik het: ik moet een nieuwe pc kopen. Niet omdat ik dat nou zo leuk vind, maar simpelweg omdat ik vrees dat de oude op het punt staat het te begeven. Een paar dagen geleden viel opeens de eeuwig loeiende ventilator stil en ik kon alleen nog maar naar een zwart beeldscherm staren. En dat is niet voor het eerst... Ondertussen wordt het apparaat zelf ook steeds warmer lijkt het wel, dus ik krijg zo langzamerhand het vermoeden dat de geschiedenis van vorig voorjaar zich herhaalt.

Dus daar stond ik dan vanmiddag, in de Media Markt. Lichtelijk overweldigd door het aanbod, maar gelukkig geholpen door aardige jongemannen. Omdat ik redelijk goed wist wat ik wilde, en ook wat ik niet wilde (helaas Toshiba), was ik er redelijk snel uit.

Dus als een soort pakezel naar huis en na een kopje thee de doos maar eens opengemaakt en uitgepakt. Dat was aan het begin van de avond...

... nu is het na middernacht en de meeste programma's zitten erop. Sommige gingen soepel. Andere niet. Op zich viel het allemaal reuzemee; dat wil zeggen, ik had erger gevreesd met Vista :-)

Maar er waren wel wat hick-ups...

Het begon heel 'fijn' met Norton. Mijn versie uit 2006 was niet compatibel. Ik werd doorgeleid naar een website en kreeg een versie van hetzelfde programma uit 2008 voorgeschoteld. Toen ik mijn registratiecode in moest voeren, deed ik dat braaf. Maar helaas... die werkte niet bij de 2008-versie (beetje dom gedacht, misschien?). En toen waren mijn 15 dagen proefperiode van de 2008-versie ook meteen verstreken, zo bleek. Ach ja, wat doe je dan... je koopt gewoon een nieuw product...

Om de een of andere reden heeft Microsoft besloten dat nieuwe computers met proefversies van Office uitgerust moeten worden, wat betekent dat je die eerst moet verwijderen voordat je eigen Word kunt installeren. En dat moet weer voordat je je woordenboeken installeert, omdat anders de macro's niet meegeïnstalleerd kunnen worden.

Bij mijn Zweeds-Engelse woordenboek liep de hele boel vast. Al ging ik op mijn hoofd staan, ik bleef naar hetzelfde schermpje kijken. Uiteindelijk de stroom eraf gehaald, de boel opnieuw gestart en wonder boven wonder stond het woordenboek erop. Ondertussen had ik op het internet al gezien dat het woordenboek niet eens meer wordt verkocht. Kennelijk kun je je tegenwoordig on-line abonneren op een zoekgebeuren. Heel modern natuurlijk... en voor een luttel bedrag als ik de website mocht geloven... Alleen moet je dan wel een adsl-verbinding hebben en niet ergens in de rimboe afhankelijk zijn van een telefoonlijn. (Hoezo, rimboe trouwens, ik was van het weekend nog ergens in Nederland waar ik op mijn kamer ook geen internet had.) Nee, niets voor mij. Ik had anders graag een nieuw woordenboek gekocht.

Bij Photoshop Elements leek het er even op dat er iets soortgelijks ging gebeuren. Het is net als dat woordenboek een ouder programma (versie 2, en ze zijn ondertussen al bij 6 geloof ik), maar na een eerste mislukte poging gewoon nog een tweede gedaan en nu staat-ie erop.

Het enige waar ik nog niets van snap is dat de computer mijn externe opslagmedium niet wil lezen en om een stuurprogramma vraagt. Wat ik niet heb... heel onhandig, om een understatement te gebruiken. Ook niet op het web te vinden.

Maar goed, dat lijkt me een goed probleem om me morgen eens nader over te buigen… een oplossing zal er toch wel te vinden zijn?!?

... en de Oost-Indische kers

Vanachter de geraniums...

Nog eventjes

Vanochtend waren de mannen van de gemeente druk in de weer met hun harken en 'omgekeerde stofzuigers' om de bladeren van het gras en de paden in het park te verwijderen. Het is vast veiliger, minder glad, en het schijnt ook beter voor het gras te zijn. Maar tegelijk vind ik het jammer. Bladeren op de grond zijn heerlijk om doorheen te banjeren, met hun geritsel om je laarzen.

Aan het eind van de dag, als de schemering al valt, en je de grijsheid in de lucht als het ware kunt zien hangen, kan een bomenlaan in herfsttooi zo'n weldadig gevoel van verstilling oproepen. Fietsend door de straten van mijn wijk, kijk ik bij de andere bewoners naar binnen. De een leest de krant, de achter kijkt tv. De vallende duisternis heeft iets knus.

Maar het meest geniet ik van de gele boom in het park. Nog eventjes. Nu het nog kan.

De nuttige handwerken

Het begon toen ik vorige week op een blog deze prachtige sjaal zag. Daarna las ik ergens iets over tvåändsstickning, of getwijnd breien, een oude Zweedse techniek.

's Avonds zat ik voor de tv en opeens móést ik gewoon kijken of ik nog niet ergens een restje wol had. Het is lang geleden dat ik gebreid heb, maar eigenlijk is het heerlijk om te doen. En nog afgezien van het feit dat het voldoening geeft om zelf iets te maken, voelt iets als tv kijken met een breiwerkje opeens ook een stuk minder als een nutteloze bezigheid :-)

 

Maar mijn 'oogst' was mager. Eigenlijk alleen maar restjes. De blauwe schapenwol heb ik begin jaren 80 op Gotland gekocht. En er vervolgens een prachtige vijfkleurentrui van gebreid, die ik weer heb uitgehaald toen hij na een aantal wasbeurten toch wat klein begon te worden. De wol heb ik hergebruikt voor een mooi vierkant breiwerk zonder nadere bestemming - zowel voor een plaid als een sprei is het namelijk te klein.

Eén bolletje dunne blauwe wol spant qua ouderdom de kroon en komt uit mijn moeders naaidoos, maar is nog van mijn oma geweest.

De zwarte wol komt ook uit Zweden, maar die heb ik van een vriendin gekregen en is een gebreide omslagdoek naar Noors patroon geworden. Omdat ik helemaal weg was van dat model omslagdoek, heb ik hem vervolgens nog een keer gebreid met wat dikkere wol, waarvan ik dus ook nog wat blauwe en paarse restjes bezat.

Kortom, een allegaartje, en ook niet echt heel veel. Hm. Wat voor sjaal zou ik daar nou van kunnen breien?

Hoewel ik de tekst over getwijnd breien niet had bestudeerd - en ik dus eigenlijk ook niet precies weet wat het is, behalve dat je het met twee draden doet - bracht die me wel op het idee om met een dubbele draad te werken. Gewoon om en om een steek in een andere kleur. En lekker makkelijk, op dikke pennen en alleen maar rechte steken.

Het breien ging natuurlijk heel vlot. Ik vroeg me wel bij herhaling af of het nou eigenlijk wel zo mooi werd - en of ik überhaupt wel genoeg wol had voor een hele sjaal ... Maar een paar avondjes (en tv-programma's) verder was de wol al op en de sjaal dus af :-)

Door de verschillende soorten wol vond ik hem echter wat te onregelmatig voor het mooie, dus ik heb hem gewoon in de wasmachine gestopt en op 30 graden gewassen. Niet de beste behandeling voor wol misschien ...

 

... maar het resultaat is een dichte sjaal. Vooral de stukken waar de beide draden als het ware één worden vind ik mooi. En hij is lekker warm. Ik heb hem vandaag al even getest :-)

Knock, knock

Grijs en typisch herfstig, anders dan zo kan ik het weer de afgelopen dagen niet beschrijven. Maar de aanblik van deze bonte specht, midden in de stad, door mijn eigen keukenraam, fleurt mijn hele dag op!

 

En wat is die boom eigenlijk mooi!

Duizend wegen

Oud besje

Het lijkt zo makkelijk als Melanie Griffith het doet in die infomercial van Windsor Pilates. Je ligt op je zij en draait je ene been in grote cirkels rond alsof het niets is, geen enkele moeite kost.

Niets is minder waar. Gisteren ben ik voor het eerst na de 'zomerstop' weer wezen pilatessen. Dat had ik al veel eerder willen doen, maar toen ik met mijn kamer bezig was, vond ik dat ik al wel genoeg beweging kreeg, daarna werd ik ziek en vervolgens bleek ook nog dat de klas op maandagochtend was komen te vervallen wegens te weinig deelnemers. Het vinden van een nieuw tijdstip dat in mijn eigen schema paste, was nog niet zo makkelijk. Maar gisteren was het dan zover.

Ik was een kwartier te vroeg en bleek onverwacht ook nog mee te kunnen doen met het 'buikspierkwartiertje'. Op een stevige honkebonkestamp begonnen we met de oefeningen. Binnen vijf minuten voelde ik mijn hele bovenbuik al en nog eens twee minuten later vreesde ik dat ik helemaal niet meer aan pilates toekwam als ik door zou gaan, dus toen heb ik maar een tijdje mijn achterhoofd Reiki liggen geven. Ook heel nuttig.

Het lekkere van pilates is dat er wel muziek is, maar dat die niet dwingend is; met andere woorden, je kunt de oefeningen in je eigen tempo doen. Die moeten ook langzaam worden gedaan - wel logisch ook, want je moet voortdurend je houding in de gaten houden. Buikriem op gaatje drie, schouders in een V, gestrekte nek, om maar wat te noemen.

Trillende benen, een brandend gevoel in de spieren - het was er allemaal weer. Het draaien van cirkels met de benen - niet helemaal zoals Melanie, maar ik doe dan ook geen Windsor Pilates, maar een versie die door Debbie Jenner schijnt te worden onderwezen - vond ik zelfs zwaar. Al was het niet zo zwaar als de 'teaser' die we tegen het eind deden ...

Bij thuiskomst moest ik nog eten en daarna had ik alleen nog maar puf om wat op de bank te hangen. Wel met het aangename gezelschap van Jane Eyre overigens ...

Grolloo

In eerste instantie rijden we zonder een parkeerplaats te kunnen vinden om een stuk van de boswachterij heen. Niet dat dat iets uitmaakt, de omgeving is hier prachtig. Maar eigenlijk willen we wandelen, of liever gezegd, de herfstkleuren op de foto zetten.

En daar is het een prachtige dag voor! Een heerlijk zonnetje, een lekkere temperatuur. We zijn niet de enigen die daarvan genieten. De andere wandelaars die we tegenkomen, groeten vriendelijk.

Met mijn rug tegen een boom en mijn gezicht naar de zon gewend, luister ik naar de stilte. Alleen heel in de verte is wat geruis van auto's te horen. Het is zo ontspannend dat ik me ertoe moet zetten verder te lopen en niet even een tukje te doen. Maar algauw geniet ik weer - wakker en wel - van de herfstpracht.

Pauze

Oké, oké, oké ... ik zou hard aan het werk zijn. Maar af en toe even wat anders doen, is hoogst noodzakelijk. Zoals plaatjes kijken :-)

Spijbelen

Eigenlijk heb ik er geen tijd voor. Na twee weken hoesten ben ik vandaag opeens weer gaan snotteren. Mijn concentratie is hierdoor ook al tijden zoek, dus mijn werk vlot in het tempo van een slak.

Maar even eruit is wel heel verleidelijk ... de herfstkleuren zijn nu mooi, de zon schijnt ...

Dus vanmiddag toch maar even 'gespijbeld', in de buurt van Westerbork. De kleuren waren niet zo rood als ik had gehoopt, maar de paddenstoelen waren met gulle hand rondgestrooid.

En een beetje frisse lucht is toch eigenlijk wel héél gezond! Nu vanavond maar even dapper doorwerken :-)

Kaneelbolletjesdag!

4 oktober is het kaneelbolletjesdag, aldus de DN. Bovenstaand kaneelbolletje komt uit Alingsås en was erg lekker.

Voor wie niet in de gelegenheid is om zelf even in Zweden koffie te gaan drinken, staat hier een recept.

:-)

Sprookje

Op de Lofoten, Noorwegen

Druppels in de morgen

De dauw van de ochtend blijft tot ver op de dag op de bladeren van de vrouwenmantel liggen, telkens met een heel eigen effect ...

Just for today

De kamer is grotendeels klaar! Ik kan niet zeggen ‘eindelijk’, want het is al met al best snel gegaan. Maar het was af en toe wel een oefening in ‘Maak je vandaag geen zorgen’.

Toen we het behang gingen verven, begon het allerverschrikkelijkst te bobbelen, ondanks de dappere herplakpogingen die ik voor die tijd had ondernomen. Maar het kwam goed – eenmaal opgedroogd trok het behang mooi strak en de enige ongeregeldheden die er nu nog in zitten, zitten er al twaalf jaar.

Het schilderen van het houtwerk ging gewoon lekker – goede verf, goede kwasten en een mooi strak resultaat.

Maar toen was de vloer aan de beurt. Ik heb voor kliklaminaat gekozen en dacht het wel even te kunnen leggen … En dat had ook makkelijk gekund, ware het niet dat de vloer van mijn kamer, ondanks de onderlaag, niet overal helemaal horizontaal is. Toen de eerste plank niet wilde ‘klikken’ duurde het een hele tijd voor we hadden achterhaald waaróm niet. En bij de tweede die niet wilde klikken, kwamen we er maar niet achter waar de ongelijkheid in de ondergrond zat, of liever gezegd, hoe we die konden opheffen ...

Alle gelegenheid voor ‘worries’ dus! En zelfs nu, nu het laminaat ligt, duim ik af en toe hard dat het vooral ook goed blijft liggen, want twee naden zijn niet zo als ze hadden moeten zijn. Maar als het niet wil zoals het moet, moet het soms domweg gewoon zoals het wil … halverwege de vloer stoppen was natuurlijk geen optie.

Aanvankelijk – toen ik hier kwam wonen – zou ik de muren van deze kamer ‘Pale Apricot’ verven. De muren waren echter in zo’n erbarmelijke staat dat ik het gele behang dat ik voor een andere kamer had gekocht, maar hier op de muren heb geplakt. De kleur die ze nu heb gegeven heet ‘Sienna’. Het is veel donkerder dan het ‘Pale Apricot’ van toen, maar het stoeltje dat ik destijds in een daarbij passende kleur heb geverfd, past nu ook wonderbaarlijk goed.

Geregeld ga ik er even op zitten om te kijken naar de ‘nieuwe’ kamer. Leeg, maar mooi. Of misschien wel juist mooi door de leegte. Het is net een blanco canvas …

Tegen mij aan

“Fieke, voor ik het vergeet, zou je nog zes schorten er bij willen kopen? Ik werk niet netjes, volgens Aafje. Dat betekent, dat ik in twee dagen een schort pikzwart heb. Aafje zegt, dat ik ‘tegen mij aan werk’. En zij zal het wel weten.”

Uit: “De toekomst van Marijke” door Cissy van Marxveldt

Ik vind al twee jaar dat het behang van mijn werkkamer er niet mooi meer uitziet – op zich is dat ook niet gek, het zit er ondertussen al twaalf jaar op. Maar zou ik het durven verven? Zou het er dan wel op blijven zitten? Het was mijn eerste (en enige) behangklus, dus zeker geen professioneel plakwerk.

In de loop van diezelfde tijd is ook de vloerbedekking nogal bobbelig geworden. In eerste instantie ontstonden de hobbels doordat ik er met de bureaustoel over heen en weer rolde, maar ondertussen zie ik ze ook in andere kamers verschijnen …

Net terug van vakantie werd ik vorige week opeens vreselijk geïnspireerd om er iets aan te doen. En dat was dus hét moment … De kamer leeggehaald, boodschappen ingeslagen en aan de slag gegaan. Ondertussen is het grootste deel van de klus geklaard en zijn de muren, het plafond en het houtwerk geverfd. Met goede hulp van mijn familie overigens! Morgen is de vloer aan de beurt.

En ik ben ook zo iemand die ‘tegen zich aan werkt’ …

… al is dit zelfs voor mij extreem :-)

Schrik!

Zat ik vanochtend lekker te werken, zou ik net een gecursiveerd woord niet-cursief maken, wordt opeens mijn hele beeldscherm blauw. Help!

Kennelijk een fout in het systeem en ik kon alleen de computer nog maar uitzetten. Ik heb hetzelfde scherm één keer eerder gezien - of in elk geval iets wat er sterk op lijkt, want het eindigt met een afgebroken zin - en dat was februari een jaar geleden. Daarna moest ik de computer wegbrengen, want ik kreeg hem niet meer aan de praat ...

Maar goed, toen is niet nu. Dus computer uit en weer aan. Gelukkig verscheen algauw het Windows-plaatje en even later kwam dat muziekje. Soms kan ik daar zó blij van worden, van dat muziekje. Geluk zit soms in kleine dingen :-)

De boel draaide dus weer, foutenrapport werd gemaakt en verzonden en ik werd naar een site van Microsoft geleid, alwaar de fout werd benoemd als een hardwarefout. Wat nu weer? Uit de mogelijke oorzaken werd ik niet wijzer, want als ik al begreep wat er stond, kon ik nog geen verband leggen met mijn pc-tje. Zo kon het bijvoorbeeld aan de stroomtoevoer liggen. Tja, en dat betekent dan ... ?

Zelf vermoed ik dat ik hem gewoon te hard had laten werken, al zou dat op zich natuurlijk geen problemen moeten veroorzaken. Ik draaide allerlei programma's en de virusscanner was net begonnen met zijn wekelijkse controle. Toch heb ik van de weeromstuit alles op de harde schijf maar geback-upt voorzover ik dat nog niet had gedaan. Je weet tenslotte maar nooit. En nou hoop ik van harte dat het simpelweg een klein hick-upje was en meer niet.

Misschien moet ik ook zelf wat minder hard gaan werken. Is dat gewoon de boodschap :-)

Een van de rozen

Het afgelopen jaar was een van de meest intensieve periodes in mijn leven. Veel leuke momenten, mooie momenten eveneens, maar ook wel momenten die veel meer tijd en energie vroegen dan ik eigenlijk had ...

Een van de gewoonten die in die periode zijn ontstaan (en ik hoop maar dat het inderdaad ondertussen een echte ‘gewoonte’ is geworden), is het maken van korte fototripjes. Even een middagje of avond de provincie in. Een miniminivakantie, zeg maar. Even los van al het gewone, met wind, zon en van alles om te zien en van te genieten.

Kijken door de lens van de camera geeft een andere kijk op de wereld rondom. Het dwingt me om – letterlijk – even stil te staan, om me bewust te zijn van wat ik zie, om te focussen op schoonheid.

En dat is eigenlijk wel een van de ‘rozen op mijn pad’ ...

Foto met dank aan Elsa

Beauty in black and white

De geur van rozen

De weg naar mijn huis is omzoomd met bloemen. In het voorjaar ziet het er geel van de narcissen; nu bloeien de wilde rozen.

Wilde rozen – een prachtige benaming voor zo’n ogenschijnlijk gewone bloem. Hun geur voert me terug in de tijd. De tijd van kniekousen en staarten in mijn haar. De tijd van knikkeren en touwtjespringen. Vooral dat laatste deden we vaak, in elk geval op het schoolplein, waar de rozen stonden.

Misschien dat ik over nog eens dertig jaar bij de geur van rozen in gedachten terug ben in het park hier voor mijn huis. Daar geen wilde rozen, maar wel een veelheid aan andere soorten. Op een bankje zittend komt ontspanning als het ware vanzelf, alsof mijn hersenen erop zijn geprogrammeerd over te schakelen naar de rustmodus zodra de wat zware, zoetige lucht mijn neus bereikt.

Genieten in de zon

Duo

Oer-Hollands

Jong leven

De wind heeft vrij spel boven het vlakke land. Donkere wolken worden afgewisseld met lichte, en af en toe een straaltje zon.

Schapen grazen langs de dijk. En op de afrastering zit een jonge zwaluw. Aanvankelijk alleen, maar even later in gezelschap van een broertje. Pa en moe vliegen rakelings langs ons heen. Ze vinden ons waarschijnlijk indringers, die hen afleiden van het voeren van de kids.

Ook leuk!

Deze foto is met de lucht als achtergrond genomen. Je zou het groen dus eigenlijk helemaal niet moeten kunnen zien ... en dat was oorspronkelijk ook zo. Maar dit is ook zo iets leuks om mee te spelen :-)

Nieuwe groei

Oplettende lezertjes hebben het al gezien - de layout van de blog is (weer eens) veranderd. Misschien ben ik gewoon een wispelturig type, misschien is het een kwestie van 'lekker spelen' en de mogelijkheden uitproberen, en misschien is het ook wel een reflectie van innerlijke beweging, van nieuwe groei ... en misschien is het gewoon van alles een beetje :-)

Nog meer beestjes