Bij mijn nieuwe fiets kreeg ik twee pakjes sterretjes ... en dat ik sterretjes heb gebrand, is héél lang geleden!
Van het eerste pakje heb ik op eerste kerstdag genoten. Ik was na al die tijd gewoon vergeten hoe mooi ze zijn :-)
27 december 2006
Det strålar en stjärna . . .
Bij mijn nieuwe fiets kreeg ik twee pakjes sterretjes ... en dat ik sterretjes heb gebrand, is héél lang geleden!
Van het eerste pakje heb ik op eerste kerstdag genoten. Ik was na al die tijd gewoon vergeten hoe mooi ze zijn :-)
24 december 2006
19 december 2006
Slowing down?
De afgelopen weken brachten op allerlei fronten een langzamer tempo in mijn leven: eerst mijn zenuwen van slag, toen ik helemaal van slag door de medicijnen, en toen dus mijn fiets gestolen.
Alsof ik het daardoor nog niet op voldoende punten het rustig aan moest doen, was vervolgens mijn adsl-verbinding bijna een week de lucht uit vanwege een kapotte livebox. Gelukkig had ik nog wel de mogelijkheid om via de telefoonlijn van een andere provider in te bellen (yes!), maar snel was die zeker niet en de contacten met de helpdesk over de livebox waren ook niet dusdanig dat ik dacht, wat word ik hier lekker rustig van, maar dat terzijde.
Toen begaf ook de rem van mijn reservebrikkie het ... Toegegeven, het is een oude fiets, eigenlijk puur een noodoplossing, dus dat hij het überhaupt deed was op zich al een klein wonder, maar in combinatie met alle andere dingen vraag ik me toch af of de grotere boodschap nu is dat ik het nóg rustiger aan moet doen, me alleen maar op loopsnelheid moet voortbewegen zeg maar, of dat ik lekker door moet karren, want er valt gewoon niet te stoppen ...
Hoe het ook zij, het was in ieder geval aanleiding om linea recta naar de fietsenwinkel te gaan voor een nieuwe fiets. Het enige dat erop ontbreekt is het mandje dat de fietsenmaker me heeft gegeven. Of liever gezegd, dat hij me heeft beloofd. De fiets moet nl. nog wel even van de fabriek komen en rijklaar gemaakt worden ...
Alsof ik het daardoor nog niet op voldoende punten het rustig aan moest doen, was vervolgens mijn adsl-verbinding bijna een week de lucht uit vanwege een kapotte livebox. Gelukkig had ik nog wel de mogelijkheid om via de telefoonlijn van een andere provider in te bellen (yes!), maar snel was die zeker niet en de contacten met de helpdesk over de livebox waren ook niet dusdanig dat ik dacht, wat word ik hier lekker rustig van, maar dat terzijde.
Toen begaf ook de rem van mijn reservebrikkie het ... Toegegeven, het is een oude fiets, eigenlijk puur een noodoplossing, dus dat hij het überhaupt deed was op zich al een klein wonder, maar in combinatie met alle andere dingen vraag ik me toch af of de grotere boodschap nu is dat ik het nóg rustiger aan moet doen, me alleen maar op loopsnelheid moet voortbewegen zeg maar, of dat ik lekker door moet karren, want er valt gewoon niet te stoppen ...
Hoe het ook zij, het was in ieder geval aanleiding om linea recta naar de fietsenwinkel te gaan voor een nieuwe fiets. Het enige dat erop ontbreekt is het mandje dat de fietsenmaker me heeft gegeven. Of liever gezegd, dat hij me heeft beloofd. De fiets moet nl. nog wel even van de fabriek komen en rijklaar gemaakt worden ...
12 december 2006
Zo heb je niets, en zo heb je iets …
Het begon met een knobbeltje in mijn nek. Ik was niet bezorgd; het voelde als een lymfeklier die vuil afvoerde. Dat heb ik eerder gehad en dat ging na verloop van (lange) tijd vanzelf weer weg.
Maar toen voelde ik er nog een. En nog een derde. Bovendien deed het boven mijn linkeroor zeer. Ik besloot een afspraak te maken met de dokter. Ik kon niet meteen terecht en dat bleek maar goed ook. De pijn verergerde en af en toe waren de scheuten zo heftig dat het me deed denken aan een verdwaald stukje zilverpapier dat tegen je amalgaamvullingen komt. Op de ochtend van de afspraak was de pijn in mijn hoofd zo erg dat ik zelfs blij was dat ik naar de dokter mocht.
De dokter constateerde dat ik last had van zenuwpijn. Dat hield geen verband met de knobbels, en die zouden inderdaad vanzelf weer overgaan. De pijn die ik voelde, kon wel bestreden worden en hij schreef me een pilletje voor dat ik drie keer per dag moest innemen.
Bij de apotheek bleek het om een antidepressivum te gaan, amitriptyline. Wat er met je gebeurt als je dit slikt terwijl je depressief bent, weet ik niet, want dat was ik dus absoluut niet, maar ik werd van die pillen suf en ongeconcentreerd, en ontwikkelde ook de lastige gewoonte om voor de tv, op de bank, achter de pc domweg in slaap te sukkelen. Mijn stoelgang veranderde, mijn mond werd droog en ik kreeg ook een vieze smaak in mijn mond. Het meest onwezenlijke was nog wel dat ik het gevoel had alsof de werkelijkheid zich op een meter afstand van me bevond, m.a.w. alsof ik er geen deel van uitmaakte.
De pijn werd wel minder, maar was niet over. Na een week was de dokter het met mee eens dat de werking kleiner was dan de bijverschijnselen, en ik stapte over op 'gewone' paracetamol. De bijwerkingen van de amitriptyline hielden echter niet meteen op. Een paar dagen later was ik nog steeds zo duf dat ik toen ik ergens naartoe ging, ik mijn fiets wel vastzette aan een fietsenrek, maar niet de sleutel uit het slot meenam, waardoor de fiets een makkelijke prooi werd en dus ook werd meegenomen.
Wellicht nog altijd onder invloed van de pillen, nam ik dat redelijk laconiek op hoewel het een goede, relatief jonge fiets was, en ik bovendien had gemerkt dat fietsen me juist zo goed deed.
Ik vraag me af wat deze ervaring me brengt, afgezien van de kosten van een nieuwe fiets ... Allereerst natuurlijk een ruime week veel lichamelijke en geestelijke rust. Op zich niet slecht, maar dat had ik graag anders gedaan, want ik heb nu niet het gevoel dat ik met hernieuwde energie aan de slag kan, integendeel. Maar mogelijk ligt daar een les :-)
Daarnaast – en dat vind ik dan toch wel een 'parel in deze pijn' – ben ik me er maar weer eens van bewust geworden hoe rijk ik ben met mensen die me op allerlei manieren hun steun geven. En dat is wel heel mooi.
Maar toen voelde ik er nog een. En nog een derde. Bovendien deed het boven mijn linkeroor zeer. Ik besloot een afspraak te maken met de dokter. Ik kon niet meteen terecht en dat bleek maar goed ook. De pijn verergerde en af en toe waren de scheuten zo heftig dat het me deed denken aan een verdwaald stukje zilverpapier dat tegen je amalgaamvullingen komt. Op de ochtend van de afspraak was de pijn in mijn hoofd zo erg dat ik zelfs blij was dat ik naar de dokter mocht.
De dokter constateerde dat ik last had van zenuwpijn. Dat hield geen verband met de knobbels, en die zouden inderdaad vanzelf weer overgaan. De pijn die ik voelde, kon wel bestreden worden en hij schreef me een pilletje voor dat ik drie keer per dag moest innemen.
Bij de apotheek bleek het om een antidepressivum te gaan, amitriptyline. Wat er met je gebeurt als je dit slikt terwijl je depressief bent, weet ik niet, want dat was ik dus absoluut niet, maar ik werd van die pillen suf en ongeconcentreerd, en ontwikkelde ook de lastige gewoonte om voor de tv, op de bank, achter de pc domweg in slaap te sukkelen. Mijn stoelgang veranderde, mijn mond werd droog en ik kreeg ook een vieze smaak in mijn mond. Het meest onwezenlijke was nog wel dat ik het gevoel had alsof de werkelijkheid zich op een meter afstand van me bevond, m.a.w. alsof ik er geen deel van uitmaakte.
De pijn werd wel minder, maar was niet over. Na een week was de dokter het met mee eens dat de werking kleiner was dan de bijverschijnselen, en ik stapte over op 'gewone' paracetamol. De bijwerkingen van de amitriptyline hielden echter niet meteen op. Een paar dagen later was ik nog steeds zo duf dat ik toen ik ergens naartoe ging, ik mijn fiets wel vastzette aan een fietsenrek, maar niet de sleutel uit het slot meenam, waardoor de fiets een makkelijke prooi werd en dus ook werd meegenomen.
Wellicht nog altijd onder invloed van de pillen, nam ik dat redelijk laconiek op hoewel het een goede, relatief jonge fiets was, en ik bovendien had gemerkt dat fietsen me juist zo goed deed.
Ik vraag me af wat deze ervaring me brengt, afgezien van de kosten van een nieuwe fiets ... Allereerst natuurlijk een ruime week veel lichamelijke en geestelijke rust. Op zich niet slecht, maar dat had ik graag anders gedaan, want ik heb nu niet het gevoel dat ik met hernieuwde energie aan de slag kan, integendeel. Maar mogelijk ligt daar een les :-)
Daarnaast – en dat vind ik dan toch wel een 'parel in deze pijn' – ben ik me er maar weer eens van bewust geworden hoe rijk ik ben met mensen die me op allerlei manieren hun steun geven. En dat is wel heel mooi.
30 november 2006
Onderweg
Mensen, wachtend op de metro.
Zelf wacht ik ook tot ik mee mag met die slang die slingerend zijn weg door de diepte vindt en mij naar mijn plaats van bestemming brengt.
Ik kijk naar mijn medepassagiers.
Waar komen ze vandaan? Waar gaat ze naartoe?
Mensen van alle leeftijden, soorten en maten.
Af en toe flikkeren de lampen. Rondom het zeurende geluid van Ipods, het geritsel van een krant.
In de bocht schommelen we rammelend van links naar rechts en dan zijn we er.
We kunnen onze tocht naar het daglicht weer aanvaarden.
Gelukkig zijn er roltrappen.
14 november 2006
Nog eentje ...
Ook eerder op de dag was het licht onder de bomen niet om over naar huis te schrijven. Omdat ik eigenlijk uitsluitend zonder statief werk in het bos, heb je maar heel weinig scherptediepte ... toch zie je hier mooi de structuur van de paddenstoel onder het al wat verrottende dakje.
Nog meer beweging!
Kijk, dit is nou het resultaat van het soort bewegen dat mijn voorkeur heeft :-) Ook afgelopen weekend, overigens!
De scherpte ligt op een van de pootjes, niet helemaal logisch, maar gezien het feit dat ik zeer acrobatische toeren moest uithalen om dit plaatje te kunnen schieten, is hij zo gek nog niet.
Hiervoor waren fysieke inspanningen van een heel ander kaliber vereist. Genomen met ca. 1/2 seconde, uit de hand. Niet gestoken scherp dus, maar het was dan ook al behoorlijk donker toen ik deze langs de kant van de weg, vanuit de auto, zag. Even verderop gekeerd, er weer langs gereden, nog een keer gekeerd en toen in het gras geparkeerd.
Omdat ik liever zelf het diafragma instel - de sluitertijd gaat dan vanzelf wel - gebruik ik de voorkeuzestanden van mijn toestel bijna nooit. Daarbij kan ik namelijk niets zelf instellen en moet ik maar slaafs de camera volgen. Op de sluitertijd let ik eigenlijk alleen als ik met een telelens fotografeer ...
Maar goed, omdat het zo donker was, had ik wel de flits uitgeklapt. Maar van die flits bij handmatige instellingen snap ik niet zoveel; de sluitertijd wordt er namelijk amper anders van. En dus is die in het donker lang ... Dat moet ik toch nog eens uitzoeken, want bij de voorkeuzestand voor 'bloemetje' kan het toestel bij dezelfde lichtomstandigheden met flitser rustig een 60ste seconde gebruiken, met hetzelfde diafragma. Ra ra ...
De scherpte ligt op een van de pootjes, niet helemaal logisch, maar gezien het feit dat ik zeer acrobatische toeren moest uithalen om dit plaatje te kunnen schieten, is hij zo gek nog niet.
Hiervoor waren fysieke inspanningen van een heel ander kaliber vereist. Genomen met ca. 1/2 seconde, uit de hand. Niet gestoken scherp dus, maar het was dan ook al behoorlijk donker toen ik deze langs de kant van de weg, vanuit de auto, zag. Even verderop gekeerd, er weer langs gereden, nog een keer gekeerd en toen in het gras geparkeerd.
Omdat ik liever zelf het diafragma instel - de sluitertijd gaat dan vanzelf wel - gebruik ik de voorkeuzestanden van mijn toestel bijna nooit. Daarbij kan ik namelijk niets zelf instellen en moet ik maar slaafs de camera volgen. Op de sluitertijd let ik eigenlijk alleen als ik met een telelens fotografeer ...
Maar goed, omdat het zo donker was, had ik wel de flits uitgeklapt. Maar van die flits bij handmatige instellingen snap ik niet zoveel; de sluitertijd wordt er namelijk amper anders van. En dus is die in het donker lang ... Dat moet ik toch nog eens uitzoeken, want bij de voorkeuzestand voor 'bloemetje' kan het toestel bij dezelfde lichtomstandigheden met flitser rustig een 60ste seconde gebruiken, met hetzelfde diafragma. Ra ra ...
13 november 2006
Beweging
Ik ben typisch zo iemand die gewend is zittend werk te doen. Op zich is daar natuurlijk niets mis mee, maar het lichaam vraagt toch wel om wat afwisseling, al was het maar om opkomende verstijving tegen gaan.
Nou die beweging heb ik nu duidelijk gehad!
Allereerst is er natuurlijk mijn nieuwe wekelijkse activiteit, pilates. Ik ben nu vier keer geweest en het zet alle spieren duidelijk aan het werk! Hoewel ik bewegen als doel op zich over het algemeen maar matig interessant vind - ik beweeg liever als ik een ander doel heb, foto's maken of zo - valt me dit tot nu toe reuze mee. Maar het vraagt dan ook best wat aandacht om de verschillende oefeningen vanuit een juiste houding te doen. Vervolgens is ook goed voelbaar welke spieren allemaal in actie moeten komen.
Mijn andere activiteit dit weekend was compost scheppen: eerst moest die compost de kruiwagen in en vervolgens werd die op het land verspreid. Bewegingen die zeker niet binnen mijn reguliere dagelijkse activiteiten vallen. Tijdens het scheppen en kruien ging alles als een zonnetje ...
Maar nu merk ik goed dat er aan de achterkant van mijn bovenarmen spieren zitten en in mijn onderarm heb ik zelfs een spier overbelast ... waarschijnlijk was ik er zozeer op gefocust mijn rug te ontzien dat ik geen aandacht voor de rest had en heb ik toch iets té enthousiast staan scheppen :-)
Hoe dan ook, het was heerlijk om in de buitenlucht bezig te zijn. En ik heb mijn wekelijkse portie intensieve beweging ook weer gehad!
Nou die beweging heb ik nu duidelijk gehad!
Allereerst is er natuurlijk mijn nieuwe wekelijkse activiteit, pilates. Ik ben nu vier keer geweest en het zet alle spieren duidelijk aan het werk! Hoewel ik bewegen als doel op zich over het algemeen maar matig interessant vind - ik beweeg liever als ik een ander doel heb, foto's maken of zo - valt me dit tot nu toe reuze mee. Maar het vraagt dan ook best wat aandacht om de verschillende oefeningen vanuit een juiste houding te doen. Vervolgens is ook goed voelbaar welke spieren allemaal in actie moeten komen.
Mijn andere activiteit dit weekend was compost scheppen: eerst moest die compost de kruiwagen in en vervolgens werd die op het land verspreid. Bewegingen die zeker niet binnen mijn reguliere dagelijkse activiteiten vallen. Tijdens het scheppen en kruien ging alles als een zonnetje ...
Maar nu merk ik goed dat er aan de achterkant van mijn bovenarmen spieren zitten en in mijn onderarm heb ik zelfs een spier overbelast ... waarschijnlijk was ik er zozeer op gefocust mijn rug te ontzien dat ik geen aandacht voor de rest had en heb ik toch iets té enthousiast staan scheppen :-)
Hoe dan ook, het was heerlijk om in de buitenlucht bezig te zijn. En ik heb mijn wekelijkse portie intensieve beweging ook weer gehad!
05 november 2006
Smullen!
Een heerlijk toetje: rijstepap met gekaramelliseerde appeltjes ... mmmmmmm ... bijna té mooi om op te eten. De bedoeling was eigenlijk om ook de fraaie overgang tussen pap en appeltjes te laten zien, maar dat is niet helemaal gelukt.
04 november 2006
Komt dat zien!
Zojuist in Losdorp geweest, in Restaurant Eemshaven, waar we een heerlijk wildmenu hebben gegeten, én, belangrijker nog, hebben genoten van de natuurfotografie van het Waddengebied en Scandinavië van Wim J.C. van der Heijden.
Foto's om even bij stil te staan en stil van te worden.
Foto's om even bij stil te staan en stil van te worden.
31 oktober 2006
En de boer ...
... hij ploegde voort.
Geen idee waar dat zinnetje vandaan komt, behalve dat het in onze familie wordt gebruikt. Zo ook de blogster, zij ploegde voort ...
#header {
margin: 5px;
height: auto
border: 1px solid #333333;
text-align: center;
color:#940f04;
Levert 1 zwarte rand om de foto in de header op in plaats van 2 (de binnenste verdwijnt). Is in IE minder storend. Als ik achter auto echter een puntkomma plaats - klein detail, groot verschil - dan krijg ik beide randen er weer in en wordt het in MF niet mooi. Het blijft prutsen...
Uiteindelijk maar een andere oplossing gekozen. Ik vond dat dubbele kader om de header niet ugly, maar aangezien ik het niet mooi krijg in beide browsers - en Joost mag weten hoe het eruit ziet in andere browsers - heb ik uiteindelijk de binnenste lijn eruit gehaald. Dat was wél simpel, gewoon de breedte van de border gereduceerd tot nul. En om de een of andere reden stoort het me dan minder dat er in IE onder de foto een iets bredere witte rand zit dan aan de andere kanten.
Nou, is er toch nog wat gelukt :-)
Geen idee waar dat zinnetje vandaan komt, behalve dat het in onze familie wordt gebruikt. Zo ook de blogster, zij ploegde voort ...
#header {
margin: 5px;
height: auto
border: 1px solid #333333;
text-align: center;
color:#940f04;
Levert 1 zwarte rand om de foto in de header op in plaats van 2 (de binnenste verdwijnt). Is in IE minder storend. Als ik achter auto echter een puntkomma plaats - klein detail, groot verschil - dan krijg ik beide randen er weer in en wordt het in MF niet mooi. Het blijft prutsen...
Uiteindelijk maar een andere oplossing gekozen. Ik vond dat dubbele kader om de header niet ugly, maar aangezien ik het niet mooi krijg in beide browsers - en Joost mag weten hoe het eruit ziet in andere browsers - heb ik uiteindelijk de binnenste lijn eruit gehaald. Dat was wél simpel, gewoon de breedte van de border gereduceerd tot nul. En om de een of andere reden stoort het me dan minder dat er in IE onder de foto een iets bredere witte rand zit dan aan de andere kanten.
Nou, is er toch nog wat gelukt :-)
Progressie
Als je de hele dag druk zit te werken, blijft er niet altijd tijd over voor creativiteit. Dat mis ik wel een beetje ... Maar ik nu heb ik voor mezelf een reisje geboekt om in elk geval eventjes eruit te zijn. Naar Londen!
Ter voorbereiding heb ik het fotoalbum bekeken van het weekend dat ik er in 1984 was. Erg grappig, die oude plaatjes in zwart-wit. Gelukkig is de kwaliteit van mijn foto's er in de loop van de jaren wel ietsjes op vooruit gegaan ...
Ter voorbereiding heb ik het fotoalbum bekeken van het weekend dat ik er in 1984 was. Erg grappig, die oude plaatjes in zwart-wit. Gelukkig is de kwaliteit van mijn foto's er in de loop van de jaren wel ietsjes op vooruit gegaan ...
29 oktober 2006
Prutsen
Ik heb de halve avond zitten prutsen met blogger ... Omdat ik het toch mooier vind om kadertjes om de foto's te hebben, heb ik het weer zo ingesteld dat die zichtbaar zijn. Maar dat betekent dat er ook een kader om de header staat. Op zich prima.
Maar ... aanvankelijk was er onder die foto een witte regel zichtbaar in Firefox. Door echter de instellingen te veranderen, zit het kader er nu strak om.
#header {
margin: 5px;
height:190px;
border: 1px solid #333333;
text-align: center;
color:#940f04;
De 190 px komen ook in de broncode van de pagina terug als de hoogte van de afbeelding, dus perfect opgelost, zou je denken.
Maar nee, dus. Als ik de pagina met Explorer bekijk, maakt het niet uit wat ik doe. Onder de foto is en blijft een lelijke witte rand zichtbaar. HELP!
Maar ... aanvankelijk was er onder die foto een witte regel zichtbaar in Firefox. Door echter de instellingen te veranderen, zit het kader er nu strak om.
#header {
margin: 5px;
height:190px;
border: 1px solid #333333;
text-align: center;
color:#940f04;
De 190 px komen ook in de broncode van de pagina terug als de hoogte van de afbeelding, dus perfect opgelost, zou je denken.
Maar nee, dus. Als ik de pagina met Explorer bekijk, maakt het niet uit wat ik doe. Onder de foto is en blijft een lelijke witte rand zichtbaar. HELP!
28 oktober 2006
Nadenkertje
"I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel."Een variant van deze zin kwam ik ergens op een website tegen - ik weet niet meer waar, maar ik vond hem wel mooi om over na te denken, en ik wilde weten waar die vandaan kwam.
Het duurde even voordat ik de 'juiste' formulering had gevonden, maar even googlen op "learned that people will forget what you said" leverde toen al snel 33.800 hits op. (Yahoo vond er 'slechts' 21.000.)
Het lijkt erop dat het een quote is van Maya Angelou. Misschien komt het doordat ik deze quote aanvankelijk iets anders geformuleerd tegenkwam, maar mijn grote vraag is nu: mag ik ervan uitgaan dat dit inderdaad iets is wat ze heeft gezegd?
Het aantal sites dat deze zin kent is op z'n zachtst gezegd groot. Het mag duidelijk zijn dat ik die niet allemaal heb bekeken. Een deel van de sites die ik wel heb bezocht, geeft echter geen bronvermelding. Op andere sites staat dat Maya Angelou het heeft gezegd tijdens een uitzending van Oprah, ter gelegenheid van een verjaardag, maar daar zijn die sites ook niet helemaal eensluidend over.
Ik moet denken aan wat Amy Tan in een van haar boeken schrijft (de titel is me even ontschoten): dat websites elkaar als bron gebruiken, en eveneens fouten overnemen. Ze schrijft ook op haar eigen website over de zo ontstane mythen en legenden over haarzelf.
Ik heb geen website met de quote gevonden die ik zonder meer vertrouwde als bron. Lastig, hoor.
19 oktober 2006
Contemplatie
Terugkijkend
zie ik hoe het was,
grote lijnen,
kleine voorvallen.
Ik weet niet
wat nog komen gaat.
Ik weet wel
wat ik nog wil
voordat de lucht oranje kleurt,
de aarde onder mij
vervaagt,
en het leven
een andere vorm aanneemt.
Contemplatie
Geschreven najaar 2006
17 oktober 2006
10 oktober 2006
Een doosje chocola
Soms zijn er van die periodes dat ik word platgebeld door bedrijven die me advertenties, goedkope stroom en ik weet niet wat nog meer willen verkopen. Soms hebben ze namen die verdacht veel lijken op iets anders, zodat ik niet altijd precies weet wie ik aan de lijn heb. Maar ik heb geleerd door te vragen ... Standaard roep ik vrijwel altijd 'Geen belangstelling', ongeacht hun aanbod.
Maar er zijn uitzonderingen. Een proefabonnement op de Grasduinen dat een goede vriendin met bonnetjes bij elkaar had gespaard, beviel eigenlijk wel. Al was het maar om de plaatjes ... dus toen zij belden om me een jaarabonnement te verkopen, dacht ik, ach waarom niet, leuk cadeautje voor mezelf.
En gisteren viel de eerste op de mat. Laat die nou onder andere over kraanvogels en Horborgasjön gaan ...
Maar er zijn uitzonderingen. Een proefabonnement op de Grasduinen dat een goede vriendin met bonnetjes bij elkaar had gespaard, beviel eigenlijk wel. Al was het maar om de plaatjes ... dus toen zij belden om me een jaarabonnement te verkopen, dacht ik, ach waarom niet, leuk cadeautje voor mezelf. En gisteren viel de eerste op de mat. Laat die nou onder andere over kraanvogels en Horborgasjön gaan ...
05 oktober 2006
Dromen ...
De herfst is nu echt begonnen. Ik heb het druk en tussendoor is het heerlijk even weg te dromen ...
Een tijdje terug was ik bij een diapresentatie van de vereniging Nederland-Noorwegen over mooie plekken in Zweden.
Zoals Hornborgasjön, dat op zo'n 20 km van Skövde ligt. Hier kun je kraanvogels zien. In heel grote getale! In het voorjaar wel - hou je vast - 10.000! Vanaf eind maart tot medio april is this the place to be! In september zijn ze er weer, en op 3 oktober dit jaar zijn er ook nog 7800 geteld. Oh my! Ik had dus afgelopen weekend op pad gemoeten ... :-)
Een andere mooie plek is Tåkern (bij Mjölby). Althans, volgens de fotograaf, maar ook de website is veelbelovend. Op 16 september staat er
Ook lang niet onaardig ... ik zou er zo wel naartoe willen, maar vrees dat het daar nu ook nat en winderig is.
Een tijdje terug was ik bij een diapresentatie van de vereniging Nederland-Noorwegen over mooie plekken in Zweden.
Zoals Hornborgasjön, dat op zo'n 20 km van Skövde ligt. Hier kun je kraanvogels zien. In heel grote getale! In het voorjaar wel - hou je vast - 10.000! Vanaf eind maart tot medio april is this the place to be! In september zijn ze er weer, en op 3 oktober dit jaar zijn er ook nog 7800 geteld. Oh my! Ik had dus afgelopen weekend op pad gemoeten ... :-)
Een andere mooie plek is Tåkern (bij Mjölby). Althans, volgens de fotograaf, maar ook de website is veelbelovend. Op 16 september staat er
För grågås blev det en toppnotering "All time high" med 15 100. Det blev också mycket höga antal för många andra arter, som t ex trana 3000, bläsand 3512, snatterand 507, stjärtand 176, brunand 6585 och sothöna 8800.
Ook lang niet onaardig ... ik zou er zo wel naartoe willen, maar vrees dat het daar nu ook nat en winderig is.
01 oktober 2006
In vogelvlucht
Wat een genot dat het nog zulk mooi weer is! Het is zo heerlijk om tussen alle bedrijven door even op het Hoge Land uit te waaien. Of in een bos ...
Het fotografisch vangen van roofvogels blijft een hele kunst. Langs de snelweg zie ik ze meestal dichtbij genoeg op een paaltje zitten, maar als ik ergens ben waar ik kan stoppen, zijn ze meestal verder weg. Of ze vliegen gauw op ...
Dat levert natuurlijk soms wel heel kunstzinnige plaatjes op :-)
Het fotografisch vangen van roofvogels blijft een hele kunst. Langs de snelweg zie ik ze meestal dichtbij genoeg op een paaltje zitten, maar als ik ergens ben waar ik kan stoppen, zijn ze meestal verder weg. Of ze vliegen gauw op ...
Dat levert natuurlijk soms wel heel kunstzinnige plaatjes op :-)
22 september 2006
Stinkzwam
Bij de vorige foto kwam een verzoek:
Het Dagblad van het Noorden meldt dat deze paddenstoel - de stinkzwam - taboe was voor de nonnetjes van het voormalige klooster in de buurt van De Wijk. Waarschijnlijk te veel gelijkenis met iets anders, mogelijk te confronterend.
Dus wat deden de nonnetjes? Ze plukten hem in alle vroegte.
Je vraagt je wel af hoe ze aan hun kennis in dezen kwamen ...
... Maar ik wacht nog met smart op de publicatie van de penispaddenstoel. :-)Nou, daar voldoe ik natuurlijk graag aan!
Het Dagblad van het Noorden meldt dat deze paddenstoel - de stinkzwam - taboe was voor de nonnetjes van het voormalige klooster in de buurt van De Wijk. Waarschijnlijk te veel gelijkenis met iets anders, mogelijk te confronterend.Dus wat deden de nonnetjes? Ze plukten hem in alle vroegte.
Je vraagt je wel af hoe ze aan hun kennis in dezen kwamen ...
21 september 2006
Draderig en, vermoed ik, plakkerig ... :-)
19 september 2006
Spinnentijd!
De lucht voelt vochtig, klam. In de verte is het wazig, maar niet meer van de zon. Het is voelbaar herfst.Mijn balkon huist op dit moment drie gasten. Klein als ze zijn, kunnen ze toch een heleboel plek innemen. Twee van hen hebben zich strategisch gepositioneerd tussen de waslijn en de balkonrand. De derde heeft op zich ook een goede plek ingenomen, maar alleen voor hem - niet voor mij. Hij hangt tussen het raam en de balkonrand, dus dwarser over het balkon kan haast niet.
Toen ik van het weekend planten water wilde geven, moest ik er langs. Aanvankelijk deed ik nog een verwoede poging om onder het web door te kruipen, maar toen ik de - overigens nog altijd van vruchten topzware - tomatenplant water moest geven, ging het mis en bleef ik erin hangen.
Terwijl ik vervolgens op de drempel een kopje koffie dronk, repareerde de spin zijn web. Eerst was het centrum aan de beurt, waar hij de mazen meteen al klein maakte. Toen volgde de buitenrand. Bungelend aan een paar pootjes verplaatste hij zich vliegensvlug van de ene naar de andere kant, terwijl hij met twee achterpootjes zijn draadje meenam en aan de 'spaken' van het web bevestigde. Van buiten werkte hij weer naar binnen toe, zodat die mazen ook steeds fijner werden.Dus nu hangt hij er weer ... midden over de doorgang.
15 september 2006
Mozilla
Nog één keertje voor alle ongewone mensen :-)
Omdat ik tijdens het surfen overal leek te lezen dat een website er anders uitziet afhankelijk van de browser die je gebruikt - en vorige week zag ik op F's computer dat dat er zelfs tussen pc's met Internet Explorer behoorlijke kleurverschillen zijn - heb ik vanavond tussen de voorbereidingen voor een vergadering door Mozilla Firefox gedownload en geïnstalleerd. Ziet er mooi uit! Ruim. Natuurlijk werkt alles nét weer even anders ...
De blog ziet er in elk geval hetzelfde uit ...
Omdat ik tijdens het surfen overal leek te lezen dat een website er anders uitziet afhankelijk van de browser die je gebruikt - en vorige week zag ik op F's computer dat dat er zelfs tussen pc's met Internet Explorer behoorlijke kleurverschillen zijn - heb ik vanavond tussen de voorbereidingen voor een vergadering door Mozilla Firefox gedownload en geïnstalleerd. Ziet er mooi uit! Ruim. Natuurlijk werkt alles nét weer even anders ...
De blog ziet er in elk geval hetzelfde uit ...
14 september 2006
Wat ik heb gedaan ... 2
De blog functioneert nu even als geheugensteuntje ...
De afbeelding boven aan de pagina is gemaakt met Photoshop Elements, één laag de uitsnede uit de oorspronkelijke foto van een gele roos, één laag een zgn. fotokopie, één laag een kopie van laag 1 maar dan met extra rood toegevoegd, en dan nog een laag voor de titel en een laag voor subtitel.
Aanvankelijk had ik een foto van een rode roos genomen, maar om de een of andere onduidelijke reden werd die heel lelijk nadat ik hem had gepubliceerd, alsof ik hem veel te sterk had uitvergroot. Muy curioso.
De afbeelding boven aan de pagina is gemaakt met Photoshop Elements, één laag de uitsnede uit de oorspronkelijke foto van een gele roos, één laag een zgn. fotokopie, één laag een kopie van laag 1 maar dan met extra rood toegevoegd, en dan nog een laag voor de titel en een laag voor subtitel.
Aanvankelijk had ik een foto van een rode roos genomen, maar om de een of andere onduidelijke reden werd die heel lelijk nadat ik hem had gepubliceerd, alsof ik hem veel te sterk had uitvergroot. Muy curioso.
Wat heb ik gedaan ...
Dit is dus niet voor gewone mensen :-)
Eigenlijk was ik op zoek naar hoe je een link in een nieuw venster kunt openen. Niet handmatig, maar automatisch. Wel iets gevonden, maar niets over hoe dat bij een betablog moet.
Wel vond ik iets anders. Ik wil namelijk al een hele tijd een fotootje in de kop plaatsen.
Het was relatief simpel - toen ik eenmaal wist hoe. Eerst een extra page element toegevoegd aan de bovenkant; daarvoor heb ik in de html-template (met expand widgets) iets veranderd van 1 naar 2 en iets van no naar yes, maar ik weet niet meer zeker wat ... Waarschijnlijk in de div id='header-wrapper'.
Ja dus, want ik heb de site teruggevonden waar het op stond.
Vervolgens in het extra page element een foto geplaatst, toen het page element waarin de kop en subtekst staan eruit gegooid en voilà! Het oorspronkelijke kadertje stond niet helemaal evenwichtig om de foto, dus ik heb de kadertjes vervolgens dezelfde kleur als de achtergrond gegeven ...
En passant vond ik ook nog een site over hoe je search engines je site kunt laten vinden ... straks even met de Reikipagina proberen.
Eigenlijk was ik op zoek naar hoe je een link in een nieuw venster kunt openen. Niet handmatig, maar automatisch. Wel iets gevonden, maar niets over hoe dat bij een betablog moet.
Wel vond ik iets anders. Ik wil namelijk al een hele tijd een fotootje in de kop plaatsen.
Het was relatief simpel - toen ik eenmaal wist hoe. Eerst een extra page element toegevoegd aan de bovenkant; daarvoor heb ik in de html-template (met expand widgets) iets veranderd van 1 naar 2 en iets van no naar yes, maar ik weet niet meer zeker wat ... Waarschijnlijk in de div id='header-wrapper'.
Ja dus, want ik heb de site teruggevonden waar het op stond.
Vervolgens in het extra page element een foto geplaatst, toen het page element waarin de kop en subtekst staan eruit gegooid en voilà! Het oorspronkelijke kadertje stond niet helemaal evenwichtig om de foto, dus ik heb de kadertjes vervolgens dezelfde kleur als de achtergrond gegeven ...
En passant vond ik ook nog een site over hoe je search engines je site kunt laten vinden ... straks even met de Reikipagina proberen.
12 september 2006
Geüpgraded 2
Oké, ik heb de dappere schoenen aangetrokken en deze blog ook helemaal omgezet, d.w.z. de layoutfunctie gekozen in plaats van de 'oude' template. Het ging als een tierelier en ik vind mijn drop-down menuutje voor het archief erg mooi :-)
Als ik wil kan ik nog wel in html werken, want die functie is ondertussen ook in werking, maar het hóéft dus niet meer ... waarschijnlijk is mijn toch al minieme kennis van html dus in no-time gereduceerd tot nul. Het zij zo ...
Als ik wil kan ik nog wel in html werken, want die functie is ondertussen ook in werking, maar het hóéft dus niet meer ... waarschijnlijk is mijn toch al minieme kennis van html dus in no-time gereduceerd tot nul. Het zij zo ...
11 september 2006
Nazomergenot
Terwijl de paddenstoelen overal al weer volop te zien zijn, laten de bloemen zich ook niet onbetuigd. K's bloemen, wel te verstaan :-)
03 september 2006
Goed jaar!
Volgens de weerman van het journaal wordt het een goed paddenstoelenjaar. Eerst hitte in juli en vervolgens nattigheid in augustus, daar tieren paddenstoelen kennelijk welig bij!
29 augustus 2006
Geüpgraded
Ik heb zonet geüpgraded naar de nieuwe blogger beta. Een beetje eng, het is tenslotte een beta-versie en dan weet je maar nooit wat voor bugs er nog in zitten ... aan de andere kant, vroeg of laat moet ik er waarschijnlijk toch aan om een beetje mee te gaan in de ontwikkelingen. Het duurde uren voordat ik de bevestiging kreeg dat de blog was omgezet, maar toen kreeg ik er dan ook tegelijk vijf!
Veel dingen zien er redelijk hetzelfde uit, maar van pure opwinding heb ik toch dit postje zonet eerst op de verkeerde blog gepubliceerd ... Met het uitproberen van de nieuwe template wacht ik dan ook nog maar even :-) Ik heb begrepen dat je dan niet zoveel in html hoeft te doen, maar gewoon kunt klikken en slepen. Klinkt wel goed, al had ik net dat html een beetje in de smiezen ... :-)
Veel dingen zien er redelijk hetzelfde uit, maar van pure opwinding heb ik toch dit postje zonet eerst op de verkeerde blog gepubliceerd ... Met het uitproberen van de nieuwe template wacht ik dan ook nog maar even :-) Ik heb begrepen dat je dan niet zoveel in html hoeft te doen, maar gewoon kunt klikken en slepen. Klinkt wel goed, al had ik net dat html een beetje in de smiezen ... :-)
18 augustus 2006
Mijn vlakke land ...
Ik zou haast zeggen: 'Een kloddertje hier ... een kloddertje daar ...' :-)
... en voor je het weet valt de nacht.
15 augustus 2006
Op stap
Op stap met de kleine man. Hij wil Tante E een boom laten zien die over het water ligt. Tante E is uiteraard nieuwsgierig naar die speciale boom, dus hobbelt ze braaf achter hem aan. En inderdaad, er groeit een boom over het water. Een prachtige, grote levende boom.
Als je over de boom klimt, kom je op een eilandje. Daar kun je in nog weer een andere boom klimmen. 'Leuk hè, Tante E!' roept de kleine man vanaf een duizelingwekkende hoogte.
Vervolgens genieten we alle twee bij het zien van de paddenstoelen ... De eerste dit jaar.
Als je over de boom klimt, kom je op een eilandje. Daar kun je in nog weer een andere boom klimmen. 'Leuk hè, Tante E!' roept de kleine man vanaf een duizelingwekkende hoogte.
Vervolgens genieten we alle twee bij het zien van de paddenstoelen ... De eerste dit jaar.
11 augustus 2006
Verscholen in het groen
Net was het nest even leeg, maar nu komt een van beide duiven weer aangevlogen. Ze wandelt door het nest, draait zich eens om, loopt nog wat heen en weer, en gaat uiteindelijk zitten ...
Het nest is zo goed verstopt, dat de buurman me moest vertellen dat het er zat, zelf had ik het niet eens in de gaten.
07 augustus 2006
03 augustus 2006
02 augustus 2006
Inspiratie
Een van de leukste musea waar ik ooit ben geweest is the National Gallery of Art in Washington DC, en dan met name de West Building.
Allereerst hebben ze een mooie collectie klassieke schilderijen. Kunst die inspireert, om het zo maar te zeggen. Daarnaast is het museum gratis toegankelijk, dus je hoeft niet alles in één keer te bekijken, wat ik ook heel prettig vind – ook al woon ik natuurlijk iets te ver weg om er vaak naartoe te kunnen gaan :-)
De eerste keer dat ik er was stonden er in diverse zalen mensen schilderijen na te schilderen. Het was een rustige dag en de – naar ik vermoed – kunststudenten gingen op in hun werk. Misschien dat het in andere musea ook voorkomt, maar ik zag het daar voor het eerst en hoewel kunst kopiëren me als creatieve daad helemaal niet leuk lijkt, had ik meteen iets van ‘dat wil ik ook’.
De tweede keer dat ik er was, was vlak na 11 september. Had ik de keer daarvoor nog rustig mijn pakkelarie het museum mee in mogen nemen – wat elders nog wel eens tot hevige discussies kon leiden – nu wilden ze toch dat ik mijn tas afgaf. De meneer bij de tasbalie stond er echter op dat ik mijn fototoestel mee het museum innam. Dan kon ik tenminste de schilderijen fotograferen ... ik wist niet wat ik hoorde. Schilderijen fotograferen in een museum? Ja, hoor, dat mocht. Een van de suppoosten met wie ik later in gesprek raakte, vertelde me dat de schilderijen zelfs op een bepaalde manier waren gelakt waardoor ze niet beschadigd raakten van het flitslicht. Ik geloof dat hij vond dat ik alles maar moest fotograferen en gaf me en passent nog een halve rondleiding.
Kortom, niet alleen kunst die inspireert, maar ook een museum dat inspireert.
En hoe kom ik hier nu op? Vanochtend zag ik op de BBC een kinderprogramma over kunst. Het was waarschijnlijk een herhaling, want het ging onder andere over de Big Draw in het Victoria and Albert Museum in Londen vorig jaar, waarbij kinderen in het museum mochten tekenen. En dat deden ze, vol overgave.
O my! Wat heerlijk om zo op te gaan in je tekening ... dat wil ik ook! :-)
Allereerst hebben ze een mooie collectie klassieke schilderijen. Kunst die inspireert, om het zo maar te zeggen. Daarnaast is het museum gratis toegankelijk, dus je hoeft niet alles in één keer te bekijken, wat ik ook heel prettig vind – ook al woon ik natuurlijk iets te ver weg om er vaak naartoe te kunnen gaan :-)
De eerste keer dat ik er was stonden er in diverse zalen mensen schilderijen na te schilderen. Het was een rustige dag en de – naar ik vermoed – kunststudenten gingen op in hun werk. Misschien dat het in andere musea ook voorkomt, maar ik zag het daar voor het eerst en hoewel kunst kopiëren me als creatieve daad helemaal niet leuk lijkt, had ik meteen iets van ‘dat wil ik ook’.
De tweede keer dat ik er was, was vlak na 11 september. Had ik de keer daarvoor nog rustig mijn pakkelarie het museum mee in mogen nemen – wat elders nog wel eens tot hevige discussies kon leiden – nu wilden ze toch dat ik mijn tas afgaf. De meneer bij de tasbalie stond er echter op dat ik mijn fototoestel mee het museum innam. Dan kon ik tenminste de schilderijen fotograferen ... ik wist niet wat ik hoorde. Schilderijen fotograferen in een museum? Ja, hoor, dat mocht. Een van de suppoosten met wie ik later in gesprek raakte, vertelde me dat de schilderijen zelfs op een bepaalde manier waren gelakt waardoor ze niet beschadigd raakten van het flitslicht. Ik geloof dat hij vond dat ik alles maar moest fotograferen en gaf me en passent nog een halve rondleiding.
Kortom, niet alleen kunst die inspireert, maar ook een museum dat inspireert.
En hoe kom ik hier nu op? Vanochtend zag ik op de BBC een kinderprogramma over kunst. Het was waarschijnlijk een herhaling, want het ging onder andere over de Big Draw in het Victoria and Albert Museum in Londen vorig jaar, waarbij kinderen in het museum mochten tekenen. En dat deden ze, vol overgave.
O my! Wat heerlijk om zo op te gaan in je tekening ... dat wil ik ook! :-)
01 augustus 2006
Schoonheid
'Het zien van schoonheid in een bloem kan mensen, al is het maar even, openstellen voor de schoonheid die een wezenlijk onderdeel is van hun diepste wezen, hun ware natuur'
Eckart Tolle
Een nieuwe aarde
26 juli 2006
Even genieten
Tussen de bedrijven door even pauzeren op mijn balkonnetje. Vooral zo 's ochtends is het er goed uit te houden.
De buurvrouw hangt de was op. Met dit weer is wassen geen opgaaf. Gisteren mijn beddengoed gewassen, het even in de zon gehangen en 's avonds kon ik er weer op slapen. Met de zalige geur van buiten.
Ik heb dit jaar meer planten dan ooit. Niet alle hosta's hebben gebloeid, maar de Oost-Indische kers begint het nu aardig te doen en sinds deze week heeft een van de buiten overwinterde geraniums eindelijk knoppen.
De selderij is doorgeschoten maar heeft prachtige bloemen. De basicilum heeft het niet gered, maar ik heb nog wel wat peterselie. En de tomaten ... De tomaten hangen zwaar aan het plantje. Het is een wonder dat hij leeft, want na het weekendje Terschelling lag hij als een zielig hoopje verschrompeld op de grond. Veel water en een nieuw stokje erbij, en hij ging dapper verder.
Ik ben niet de enige die van mijn balkon geniet. Met de dag zitten er minder blaadjes aan de Oost-Indische kers en het nieuwe basilicumplantje dat ik vorige week heb gekocht, is kennelijk vannacht 'ontdekt'. Ook daar zijn de blaadjes nu flink van aangevroten. Tja, het is ook wel erg lekker ...
De buurvrouw hangt de was op. Met dit weer is wassen geen opgaaf. Gisteren mijn beddengoed gewassen, het even in de zon gehangen en 's avonds kon ik er weer op slapen. Met de zalige geur van buiten.
Ik heb dit jaar meer planten dan ooit. Niet alle hosta's hebben gebloeid, maar de Oost-Indische kers begint het nu aardig te doen en sinds deze week heeft een van de buiten overwinterde geraniums eindelijk knoppen.
De selderij is doorgeschoten maar heeft prachtige bloemen. De basicilum heeft het niet gered, maar ik heb nog wel wat peterselie. En de tomaten ... De tomaten hangen zwaar aan het plantje. Het is een wonder dat hij leeft, want na het weekendje Terschelling lag hij als een zielig hoopje verschrompeld op de grond. Veel water en een nieuw stokje erbij, en hij ging dapper verder.
Ik ben niet de enige die van mijn balkon geniet. Met de dag zitten er minder blaadjes aan de Oost-Indische kers en het nieuwe basilicumplantje dat ik vorige week heb gekocht, is kennelijk vannacht 'ontdekt'. Ook daar zijn de blaadjes nu flink van aangevroten. Tja, het is ook wel erg lekker ...
22 juli 2006
Op eigen vleugels
Gisteren naar Almere geweest - zoals altijd onderweg veel roofvogels gezien. Dat blijft toch genieten ...
Deze hoop ik ook een keer tegen te komen :-)
Deze hoop ik ook een keer tegen te komen :-)
19 juli 2006
Vervlogen tijd
Een klein huisje, Falurood met witte kozijnen, ergens op het platteland in Roslagen. Er naast een grote houten schuur in dezelfde kleur rood. In de zomer pioenrozen, in de herfst laaghangende nevel en in de winter – hoe kan het ook anders – sneeuw.
Daar woonden ze, broer en zus, Hugo en Rosa, geboren in 1900 en 1905, tot het moment dat het niet meer ging, ergens eind jaren negentig.
Ze hadden geen elektriciteit, geen stromend water. In bepaalde opzichten zal het een zwaar leven zijn geweest. Maar ze hadden tijd - voor elkaar, voor de ander.
Documentaire van Sveriges Television uit 2002, te zien op Nederland 1
Daar woonden ze, broer en zus, Hugo en Rosa, geboren in 1900 en 1905, tot het moment dat het niet meer ging, ergens eind jaren negentig.
Ze hadden geen elektriciteit, geen stromend water. In bepaalde opzichten zal het een zwaar leven zijn geweest. Maar ze hadden tijd - voor elkaar, voor de ander.
Documentaire van Sveriges Television uit 2002, te zien op Nederland 1
15 juli 2006
Van ruilen huilen?
Hans Christian Andersen schreef ooit Wat vader doet, is altijd goed. Ik vond het als kind maar een merkwaardig verhaal over een man die met een paard van huis ging en na heel wat keren ruilen met een zak rotte appels thuiskwam, waar zijn vrouw nota bene blij mee was.
In de Dagens Nyheter van 12 juni staat een moderne versie van het sprookje. Een man in Canada is begonnen met een rode paperclip en is nu - een jaar later - eigenaar van een huis ...
In de Dagens Nyheter van 12 juni staat een moderne versie van het sprookje. Een man in Canada is begonnen met een rode paperclip en is nu - een jaar later - eigenaar van een huis ...
08 juli 2006
06 juli 2006
04 juli 2006
Mijmering onderweg
Aan de overkant van het perron stopt een museumloper. Mensen stappen uit. Hollen. Bellen. Lopen op andere mensen af. Een vrouw buigt om een kind in een wandelwagen te begroeten.
Ik ben onderweg naar Terschelling en wacht tot mijn trein vertrekt. Hoewel ik in mijn ‘eigen’ stad ben, heb ik een vakantiegevoel. Misschien dat het komt door het warme weer, maar misschien ook dat het komt doordat ik stilsta bij wat ik zie.
Normaal gesproken ben ik altijd onderweg op de fiets – naar de winkel, naar een afspraak. Nu wacht ik bij de bus, wacht ik bij de trein. Ik heb alle tijd om rond te kijken, alsof ik op vakantie ben en met de ogen van een buitenstaander kijk.
Berenklauwen onderweg versterken het gevoel. Zeeën van berenklauwen – dat herinner ik me van Denemarken vroeger. Samen met stokrozen, kaasjeskruid en eindeloos veel frambozen. Oranjekleurige Fanta en gerookte forel. Knoflookverknettering. Witbrood met maanzaad en rode jam. De geur van gemaaid gras. Benen die aan de bekleding in de auto plakken. Sandalen met sokjes en houten kleppers. Heuvels in de weg die je in je maag voelt.
En zon. In de vakanties van mijn jeugd schijnt altijd de zon.
Dit is overigens Terschelling ... waar ik één keer eerder ben geweest, nl. toen ik 1 was, een van mijn eerste vakanties dus :-)
Ik ben onderweg naar Terschelling en wacht tot mijn trein vertrekt. Hoewel ik in mijn ‘eigen’ stad ben, heb ik een vakantiegevoel. Misschien dat het komt door het warme weer, maar misschien ook dat het komt doordat ik stilsta bij wat ik zie.
Normaal gesproken ben ik altijd onderweg op de fiets – naar de winkel, naar een afspraak. Nu wacht ik bij de bus, wacht ik bij de trein. Ik heb alle tijd om rond te kijken, alsof ik op vakantie ben en met de ogen van een buitenstaander kijk.
Berenklauwen onderweg versterken het gevoel. Zeeën van berenklauwen – dat herinner ik me van Denemarken vroeger. Samen met stokrozen, kaasjeskruid en eindeloos veel frambozen. Oranjekleurige Fanta en gerookte forel. Knoflookverknettering. Witbrood met maanzaad en rode jam. De geur van gemaaid gras. Benen die aan de bekleding in de auto plakken. Sandalen met sokjes en houten kleppers. Heuvels in de weg die je in je maag voelt.
En zon. In de vakanties van mijn jeugd schijnt altijd de zon.
Dit is overigens Terschelling ... waar ik één keer eerder ben geweest, nl. toen ik 1 was, een van mijn eerste vakanties dus :-)
30 juni 2006
Zat
Opeens was ik het zat, de zwarte achtergrond. Tja, en dan moet dat dus veranderd worden ... Bij voorkeur 's avonds laat :-)
Ik ben er nog niet uit of dit de nieuwe kleuren echt 'zijn'. We zien wel.
Ik ben er nog niet uit of dit de nieuwe kleuren echt 'zijn'. We zien wel.
29 juni 2006
Om van te smullen
Zo mooi zijn de foto's op de site van John Hyde ... zó zou ik het ook willen kunnen ...
27 juni 2006
In de ban - 2
Harry Potter is nog steeds in beeld :-)
Ik heb de Halfbloed Prins nog niet in het Engels gelezen, want die is nog niet in mijn bezit. Maar ik heb ondertussen nog wel wat sites te melden.
Allereerst een overzicht van de namen in verschillende talen - erg leuk om te zien wat de verschillende vertalers wel en niet vertaald hebben en ook hoe ze dat hebben gedaan.
Dan een site over de vraag die natuurlijk iedereen bezighoudt :-) Hoe zit het nu met Perkamentus?
Oké, en dan is er ook nog de site van JK Rowling zelf ... ik heb bij lange na niet uit kunnen vogelen hoe alles werkt :-)
Update 28/10
Voor een regenachtige druilige dag lijkt dit ook een leuke site - heb er nu helaas geen tijd voor.
Ik heb de Halfbloed Prins nog niet in het Engels gelezen, want die is nog niet in mijn bezit. Maar ik heb ondertussen nog wel wat sites te melden.
Allereerst een overzicht van de namen in verschillende talen - erg leuk om te zien wat de verschillende vertalers wel en niet vertaald hebben en ook hoe ze dat hebben gedaan.
Dan een site over de vraag die natuurlijk iedereen bezighoudt :-) Hoe zit het nu met Perkamentus?
Oké, en dan is er ook nog de site van JK Rowling zelf ... ik heb bij lange na niet uit kunnen vogelen hoe alles werkt :-)
Update 28/10
Voor een regenachtige druilige dag lijkt dit ook een leuke site - heb er nu helaas geen tijd voor.
Vlieland
Niet alleen in het buitenland heb je grote vogels :-) Deze kwam ik tegen op Vlieland ... wouw!!! Gelukkig had ik mijn toestel in de aanslag, maar dan nog valt het lang niet mee ze goed in beeld te krijgen ...
12 juni 2006
Zomerbloemen
De bomen in het park zitten vol in het blad en de tijd dat ze frisgroen het voorjaar inluidden lijkt al weer bijna vergeten ...
Tijd voor fluitekruid, klaprozen, zuring, boterbloemen, madeliefjes. Omdat ik die niet dagelijks zie, lijkt ook de periode dat zij bloeien maar even te duren ...
03 juni 2006
Choose freedom
Ik was vergeten hoe groot mijn normale beeldscherm is ... wat een genot! Mijn compu-tje is dus weer terug en ik heb mezelf de afgelopen uren vermaakt met het updaten van de Windows-software en het installeren van mijn eigen programma's.
'Choose freedom' staat er op het bureaublad. Nou, dan zijn deze twee foto's toch wel toepasselijk :-)
'Choose freedom' staat er op het bureaublad. Nou, dan zijn deze twee foto's toch wel toepasselijk :-)
02 juni 2006
Deckarmamman
Gisteravond even op en neer naar Amsterdam geweest voor een feestje van Ambo|Anthos, die vierden dat ze tien jaar literaire thrillers uitgeven.
De belangrijkste reden om te gaan was dat Camilla Läckberg er zou zijn, die ik graag een keer live wilde ontmoeten.
De avond begon met een podiumprogramma waarin diverse auteurs uit het fonds van A|A aan het woord kwamen. Daarna was er gelegenheid om te dansen - al heb ik dat niemand zien doen - en te kletsen.
Ik ben meteen op Camilla afgestapt toen het officiële programma over was, zodat ik haar niet zou 'missen' voordat ik weer weg moest. En het was een leuke ontmoeting! De muziek was erg luid, maar misschien ook dat ik een beetje doof ben, want hoe vaak ik niet gezegd heb 'vad sa du?' ...
De 2 schrijvers die Nicci French vormen waren er ook - ik heb me voorgenomen daar maar eens iets van te gaan lezen, niet alleen omdat hun boeken spannend schijnen te zijn, maar ik vind het ook wel interessant met een auteursduo.
Ik kreeg na afloop nog een cadeautas met een paar boeken - een erg leuke verrassing! Dit soort feestjes zou ik vaker moeten bezoeken :-)
Met de laatste trein terug en die had 20 minuten vertraging, dus opstaan vanochtend was niet zo makkelijk :-)
De belangrijkste reden om te gaan was dat Camilla Läckberg er zou zijn, die ik graag een keer live wilde ontmoeten.
De avond begon met een podiumprogramma waarin diverse auteurs uit het fonds van A|A aan het woord kwamen. Daarna was er gelegenheid om te dansen - al heb ik dat niemand zien doen - en te kletsen.
Ik ben meteen op Camilla afgestapt toen het officiële programma over was, zodat ik haar niet zou 'missen' voordat ik weer weg moest. En het was een leuke ontmoeting! De muziek was erg luid, maar misschien ook dat ik een beetje doof ben, want hoe vaak ik niet gezegd heb 'vad sa du?' ...
De 2 schrijvers die Nicci French vormen waren er ook - ik heb me voorgenomen daar maar eens iets van te gaan lezen, niet alleen omdat hun boeken spannend schijnen te zijn, maar ik vind het ook wel interessant met een auteursduo.
Ik kreeg na afloop nog een cadeautas met een paar boeken - een erg leuke verrassing! Dit soort feestjes zou ik vaker moeten bezoeken :-)
Met de laatste trein terug en die had 20 minuten vertraging, dus opstaan vanochtend was niet zo makkelijk :-)
30 mei 2006
In de ban
Elke vrije minuut zit ik met mijn neus in een boek - ik slaap zelfs een beetje te kort. Maar ja, wat wil je, alle delen van Harry Potter even in mijn bezit ...
Ik heb ze allemaal al wel in het Nederlands gelezen, maar ben nu met de Engelse versie bezig. En het is spannend ...! Ik weet natuurlijk hoe de verhalen aflopen, maar op de een of andere manier maakt dat niet uit ... ik kan ze gewoon niet wegleggen.
Ik heb mijn eigen Nederlandse exemplaren uitgeleend en eigenlijk is dat jammer want ik kom regelmatig iets tegen waarvan ik denk, hoe zou de vertaler dit nu weer hebben opgelost? (Ik herinner me soortgelijke gedachten ook van toen ik het Nederlands las: wat zou hier gestaan hebben?)
De namen van de personages in het Nederlands weet ik lang niet allemaal meer, zo blijkt ... maar hier heb ik wel een leuk lijstje met beide talen gevonden. Het is niet helemaal compleet, Mad-Eye Moody alias Dwaaloog Dolleman staat er in elk geval niet op, maar die wist ik dus zelf nog :-)
Aanvulling: een wat completere lijst staat hier
De link naar het eerste lijstje heb ik verwijderd - er werd steeds tegelijk een reclamepagina geopend. Daar hou ik niet van.
Ik heb ze allemaal al wel in het Nederlands gelezen, maar ben nu met de Engelse versie bezig. En het is spannend ...! Ik weet natuurlijk hoe de verhalen aflopen, maar op de een of andere manier maakt dat niet uit ... ik kan ze gewoon niet wegleggen.
Ik heb mijn eigen Nederlandse exemplaren uitgeleend en eigenlijk is dat jammer want ik kom regelmatig iets tegen waarvan ik denk, hoe zou de vertaler dit nu weer hebben opgelost? (Ik herinner me soortgelijke gedachten ook van toen ik het Nederlands las: wat zou hier gestaan hebben?)
De namen van de personages in het Nederlands weet ik lang niet allemaal meer, zo blijkt ... maar hier heb ik wel een leuk lijstje met beide talen gevonden. Het is niet helemaal compleet, Mad-Eye Moody alias Dwaaloog Dolleman staat er in elk geval niet op, maar die wist ik dus zelf nog :-)
Aanvulling: een wat completere lijst staat hier
De link naar het eerste lijstje heb ik verwijderd - er werd steeds tegelijk een reclamepagina geopend. Daar hou ik niet van.
26 mei 2006
Overgave
'Op z'n eind' heette de vorige post. Het zal wel geleken hebben alsof het op de blog zelf sloeg, zo lang geleden is het alweer.
Niets is minder waar, al ben ik wel even de inspiratie kwijt geweest. Omdat mijn computer stuk is en ik nu op een oud bakkie werk dat wat trager is dan ik gewend ben (oké, dat is een understatement), zit ik ook wat minder vaak achter de pc.
Op zich niet slecht, er zijn ook massa's andere leuke dingen te doen - zoals genieten van een boek op de bank, plantjes verpotten op het balkon (in de regen is dat wat minder aangenaam, weet ik nu uit ervaring) of een beetje verven.
Eigenlijk ben ik voor heel veel dingen afhankelijk van het functioneren van mijn computer. Dat is best een enge gedachte! Zonder computer kan ik in de eerste plaats niet werken. Daarnaast kan ik zonder mijn 'gewone' pc ook een heleboel andere dingen niet - mijn foto's bekijken, om maar wat te noemen. Van de gedachte aan het eerste kan ik compleet in de stress schieten en het tweede vind ik gewoon balen.
Dat heeft ook iets engs. Ik wil helemaal niet dat mijn gemoedsrust door mijn computer gestuurd wordt! Dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan. Een oefening in 'in het moment' blijven, heb ik gemerkt, en gewoon roeien met de riemen die ik heb. Of misschien toch maar niet roeien als er geen riemen zijn ...
Ik prijs me in elk geval gelukkig met dit bakkie én met de steun die ik van anderen heb gehad de afgelopen tijd. En ondertussen wacht ik maar geduldig af wanneer de andere pc klaar is - ook iets wat compleet buiten mijn macht valt ...
PS. En nu wil het publishen van deze post niet lukken ... hahahaha ... gelukkig ligt dat aan de servers van blogspot.
PS2. En zoals blijkt ... de aanhouder wint :-)
Niets is minder waar, al ben ik wel even de inspiratie kwijt geweest. Omdat mijn computer stuk is en ik nu op een oud bakkie werk dat wat trager is dan ik gewend ben (oké, dat is een understatement), zit ik ook wat minder vaak achter de pc.
Op zich niet slecht, er zijn ook massa's andere leuke dingen te doen - zoals genieten van een boek op de bank, plantjes verpotten op het balkon (in de regen is dat wat minder aangenaam, weet ik nu uit ervaring) of een beetje verven.
Eigenlijk ben ik voor heel veel dingen afhankelijk van het functioneren van mijn computer. Dat is best een enge gedachte! Zonder computer kan ik in de eerste plaats niet werken. Daarnaast kan ik zonder mijn 'gewone' pc ook een heleboel andere dingen niet - mijn foto's bekijken, om maar wat te noemen. Van de gedachte aan het eerste kan ik compleet in de stress schieten en het tweede vind ik gewoon balen.
Dat heeft ook iets engs. Ik wil helemaal niet dat mijn gemoedsrust door mijn computer gestuurd wordt! Dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan. Een oefening in 'in het moment' blijven, heb ik gemerkt, en gewoon roeien met de riemen die ik heb. Of misschien toch maar niet roeien als er geen riemen zijn ...
Ik prijs me in elk geval gelukkig met dit bakkie én met de steun die ik van anderen heb gehad de afgelopen tijd. En ondertussen wacht ik maar geduldig af wanneer de andere pc klaar is - ook iets wat compleet buiten mijn macht valt ...
PS. En nu wil het publishen van deze post niet lukken ... hahahaha ... gelukkig ligt dat aan de servers van blogspot.
PS2. En zoals blijkt ... de aanhouder wint :-)
09 april 2006
03 april 2006
Abonneren op:
Posts (Atom)